Eigenlijk kun je remixalbums op dezelfde manier beoordelen als normale albums. Of als een maaltijd. Als je na een paar happen stopt en je merkt dat je behoefte hebt aan meerrrrrrr… dan is het een goede maaltijd (of heb je gewoon enorme honger). En hoewel er bakken slechte remixalbums op de markt geslingerd worden (die afgrijselijke van Lady Gaga bijvoorbeeld), leent Metronomy's frisse prijsalbum The English Riviera zich nou weer wél eens in zijn geheel voor een andere invalshoek. “The Look”, “Loving Arm”, “She Wants” en “The Bay” zijn er wat mij betreft net zo leuk op geworden in de versies van respectievelijk Two Inch Punch, Soul Clap, C-Berg en Clock Opera. Als je de remix van “Some Written” vergelijkt met het origineel lijkt die laatste zelfs bijzonder kaal. Niet alles werkt, zoals de nogal typische en weinig bijzondere drum'n'bass remix door Camo & Krooked (die net zelf het remixalbum Between the Lines uit hebben), en remixgod Ewan Pearson heb ik in zeven minuten ook wel eens betere technonummers horen afleveren. Als je dan bedenkt dat er op YouTube nog allerlei remixen als deze van ene Romero te vinden zijn, kun je je afvragen waar de keuze voor bepaalde remixers op deze digitale iTune-remixverzamelaar eigenlijk op gebaseerd is, want het geweldige “Heartbreaker” van de vorige cd is ook nog op tig manieren unreleased geremixt. Blijft staan dat ik er gulzig telkens meer van opzoek.
mij=Because
Zelfs Jean-Michel Jarre waagt zich aan Metronomy:
http://soundcloud.com/latenighttales/hypnose-radio-version-1
Zelfs Jean-Michel Jarre waagt zich aan Metronomy:
http://soundcloud.com/latenighttales/hypnose-radio-version-1
In het kader “het heeft er geen fuck mee te maken, maar wat lijkt het er veel op zeg”: de Australische synthpopband Clubfeet. (via @Poptimaforma)
https://www.youtube.com/watch?v=wcQ29wXgygA