Johnny Dowd heeft iets in te halen. Gedebuteerd rond zijn vijftigste met het briljante Wrong Side of Memphis, is hij nu, op een leeftijd waarop we hier onze AOW kunnen ontvangen, aan zijn twaalfde of dertiende plaat toe (afhankelijk van welke releases je meetelt zou je er ook zestien of zeventien kunnen tellen). En omdat 65 jaar ook voor Dowd blijkbaar een bijzondere leeftijd is, kijkt hij op No Regrets terug op de liefdes in zijn leven. Zonder spijt, inderdaad. De dames, vijftien in totaal, verdeeld over dertien songs, kende hij in levende lijve, als liefdespartners, van een afstandje of zelfs van het tv-scherm. Opener “Betty” is een monoloog, een telefoongesprek waar we alleen de stem van Johnny Dowd horen die een highschool-liefje belt. Hij wil zijn leren jas terug, vijftig jaar na dato. In zijn teksten is Dowd dus niet veranderd. Volgens de bio was het de afwezigheid van vaste drummer Brian Wilson die Johnny Dowd ertoe dwong om oude ritmeboxen en drumcomputers te gebruiken, maar ook als hij dat uit experimenteerzucht deed, hoeft hij zich er niet voor te schamen. Zo nu en dan klinkt het inderdaad als onhandig geknoei, maar even zo vaak zorgt het voor hetzelfde inventieve geluid waartoe zijn beperkte zang- en gitaartechniek hem dwingt.
mij=Mother Jinx Records
4 reacties