Een albumbespreking van La Sera vraagt om name dropping. Allereerst omdat Katy Goodman – La Sera is haar band – van origine bassiste is en dus behoort tot de verrukkelijkste meisjessoort die er is. Denk maar aan Tina Weymouth, Kim Gordon en Kim Deal. De naam van de laatste valt hier sowieso niet voor niets, want de muziek van La Sera is meer dan schatplichtig aan The Breeders. Andere namen die opduiken wanneer we naar Sees The Light luisteren: Juliana Hatfield, Magnapop, Lemonheads, Jesus & Mary Chain en al die jaren zestig girl groups die Phil Spector onder zijn hoede had. Katy Goodman’s band Vivian GIrls heeft nooit echt potten weten te breken aan deze kant van de Atlantische Oceaan (en ook in eigen land was het succes maar beperkt) . La Sera heeft meer potentie, want nu de zomer en het festivalseizoen aanbreekt, zou er weleens een mooie kans kunnen zijn voor fijne, vrolijke melodieën, gek genoeg vooral droevige teksten, gruizige gitaren en soms grimmige, maar vaker melancholische meisjesstemmen, allemaal verenigd in een bandje dat bij tijd en wijle bijzonder fijne liedjes weet te schrijven (“Break My Heart”, “I’m Alone”, “Please Be My Third Eye”). Album voor zwoele zomeravonden.
Mij=Hardly Art
4 reacties