Opmerkelijk: het Roosendaalse Radical Nerve Distortion heeft een eigen website, maar de bio houdt op in 2006. En dat terwijl de band sinds de full-lenght-cd Old Style Scare Tactics zowel de zanger en als gitarist is kwijtgeraakt en er een zanger-gitarist voor teruggekregen heeft. Zelf omschrijven ze hun muziek als “2 delen hardcore, 1 deel thrash-metal en 1 ferme scheut doom”. Die eerste twee okee, maar doom? Daarbij verwacht ik toch dat er hier en daar wat gas wordt teruggenomen. Op deze EP wordt er steevast een polsverstuikend tempo ingezet dat niet meer ophoudt, er is één riff per track en er worden monotone teksten met een steeds herhaald refrein overheen gebruld. In nog geen twaalf minuten worden er zo vijf tracks doorheen gejakkerd. Misschien dat liefhebbers van eighties thrash er iets mee kunnen, mij doet het helemaal niets.
Grown Cold, een death-metalcore band uit het Oosten des lands, heeft begrepen dat variatie van spijs doet eten en wisselt even snelle hakken-waar-je-hakken-kan-delen af met (iets) tragere delen of een momentje voor een adempauze. Het geluid van hun EP is prima, wat het basgeluid een heel lekker zware ondertoon meegeeft. Hier en daar laat de diepte van het drumgeluid wel wat te wensen over. Grunts zijn zoals wellicht bekend niet mijn ding, maar de vloeiende manier waarop George Grein van “normale” zang in een paar woorden de overgang naar grunts kan maken is knap. Door die af te wisselen met gang vocals is het een heel wat aangenamer kwartiertje met deze vier songs. Voor “Walk The Plank” hebben ze zelfs een heuse videoclip.
mij=Beiden eigen beheer
4 reacties