Zo'n vrolijke poppunkplaat als dat van Sonic Avenues met Television Youth kom je niet vaak tegen. Ik hoor het liever op deze manier dan van de soms wat protserige bands als Sum 41, All Time Low en Blink-182, die vooral de 'kijk mij eens stoer zijn'-variant spelen, maar net zo ver verwijderd zijn van het originele gedachtegoed van punk als deze vrolijke jongens. Sonic Avenues uit het Canadese Montreal speelt het met een Engelse bravoure en een dikke saus van garagebands uit de jaren zestig. Puntig, scherp, springerig en aanstekelijk. Daarnaast is de zang aangenaam gruizig opgenomen en zetten de koortjes je vanzelf aan tot het vrolijk meeblèren van 'la la laaaaa' (als je de tekst niet kent dan). Dat neemt niet weg dat de teksten wel weer heel erg eenvoudig zijn ('I can't sleep tonight' en dat 10x herhalen bijvoorbeeld) en dat de nummers op het album meestal hetzelfde tempo hebben en dezelfde akkoorden bevatten (toch al een probleem met dit genre vind ik), waardoor er behoorlijk wat variatie mist. Maar goed, dat compenseer je dus door je nummers en het album kort te houden. Television Youth is dus wel goed voor je humeur, maar de houdbaarheid van dit soort 'feel-good'-muziek is beperkt tot een kwartier tot een half uur, want veel langer zal me dit live toch niet kunnen boeien vermoed ik. Of zoals een cabaretier ooit eens zei: 'Iets is alleen maar leuk, omdat het een keer ophoudt. Want als het alsmaar doorgaat, is het op een gegeven moment niet meer leuk'.
mij=Dirtnap / Taken By Surprise / Sabotage
4 reacties