Terwijl collega Storm na beluistering van de voorganger Realism van The Magnetic Fields ditzelfde album alsnog mee zou nemen op een all-inclusive vakantie, raad ik dit bij de opvolger Love Of The Bottom Of The Sea af. Bij elk willekeurig album trouwens, want dit soort vakanties lijken mij de hel op aarde. Maar goed, het lijkt me dat Stephin Merritt met de titel van dit album genoeg waarschuwing heeft afgegeven. Het leven moet avontuur zijn en de uitdagingen moet je opzoeken om zelf het leven in te kleuren. Dat doet hij namelijk op dit album weer prachtig in vijftien indieliedjes die in totaal net iets langer dan 25 minuten klokken. De liedjes laten doordat ze – inclusief een dosis psychedelica – alle kanten op vliegen nooit de indruk achter dat het album eigenlijk zo kort is. En dat is knap. Merritt heeft trouwens de synthesizer weer van stal gehaald en als je eens een album wilt horen waar dit verdienstelijk is gedaan, dan zit je hier goed. Met dit album in de lader van je cd-speler kan het niet anders dan dat de lente je huis binnenvliegt. Daar kan geen regendruppel wat aan doen.
mij=Domino
4 reacties