UNKLE – Where Did The Night Fall / Another Night Out (reissue)

Was het niet twee jaar terug ofzo, dat er een WK voetbal bezig was waar Nederland een paar ronden verder kwam dan Engeland? De Engelsen steunden Nederland zo massaal en hartstochtelijk dat ik begon te fantaseren wat er zou gebeuren als de twee landen konden fuseren. Eindelijk meer Engelse humor op tv, eindelijk deel mogen uitmaken van een lange culturele traditie en oprecht trots mogen zijn op muziek uit “eigen land”. Natuurlijk, ook in Engeland wordt er veel zooi gemaakt, en in Nederland net zo goed veel prachtigs, maar wij geven ons talent op de een of andere manier minder ruimte dan bijvoorbeeld in België. Nederland past zich teveel aan aan de gemiddelde smaak, of in elk geval aan datgene wat anderen al eerder goed vonden. Bands als Destine en Di-Rect zijn hier succesvol door Coldplay-achtig te zijn, maar zijn qua singles niet voldoende Coldplay en komen dan in het buitenland te provinciaal over. Doordat de Engelstalige markt veel groter is, is het ook een stuk makkelijker om allerlei prominente muzikanten bij elkaar te verzamelen voor een Gemiddelde Kwaliteits CD, zoals het project UNKLE van de 38-jarige James Lavelle al een jaar of tien regelmatig doet. Met liedjes die een fraai-sombere eighties-Britpop-stijl uitstralen, Radiohead-achtig maar niet voldoende Radiohead. CD1 is op deze site al eerder besproken en bevat mooie liedjes als “Another Night Out” (met Mark Lanegan van Screaming Trees en Queens of the Stone Age), “Follow Me Down” (met Rachel Fannan van Sleepy Sun) en “In My Mind” (met Gavin Clarke) als hoogtepunt. Nu het ding als 2CD opnieuw in Nederland uitkomt is het meer een Gemiddelde Kwantiteits CD geworden, want het uitgangspunt van CD2 is exact hetzelfde. Veeg alle eerder genoemde artiesten met Nick Cave, Liela Moss van The Duke Spirit en The Black Angels op een hoop en je hebt wéér 12 goede liedjes, waar alleen helaas weer geen single-kandidaat tussen zit. Neem bijvoorbeeld het gedragen pianonummer “Every Single Prayer”. Prachtig! Maar in een context met nóg 25 van die sferische producties wordt het teveel. Dat kun je op een bijzonder onsmakelijke manier opschrijven (nog bedankt, Sid Meuris) maar dat doe je met een net zulke mooie compilatie als Dark Was The Night toch ook niet? Where Did The Night Fall is gebaat bij een mp3-shuffle. Nog een tip aan James Lavelle: kies een andere naam dan UNKLE en probeer eens iets akoestisch of meezingbaars, maak een filmsoundtrack of werk eens toe naar een ordinaire climax. Want dit resultaat is op en top Brits, helemaal keurig in stijl, maar voor Nederland gek genoeg dus te provinciaal.

mij=Surrender All / Bertus