Ik houd ervan om zelf nieuwe benamingen te bedenken voor muziek. Gerontorock komt daarvandaan, net als Teutoonse marsmetal. Bij Black Pyramid hebben ze dat al voor me gedaan. Zij betitelen hun muziek als 'galloping war metal', galopperende oorlogsmetal. Ik geloof niet dat ik iets beters kan bedenken. Luister maar eens naar opener “Mercy's Bane”: een stuwende ritmesectie, een gruizige ritmegitaar, een solo die de melodie volgt en een zanger die de teksten min of meer in de microfoon blaft en toch melodieus blijft. Van de negen songs zijn er twee korte instrumentale stukken met een akoestische feel, “Tanelorn” en “Empty-Handed Insurrection”, waarin wat gas wordt teruggenomen. Daar staat tegenover dat in “Dreams Of The Dead” en “Into The Dawn” twaalf respectievelijk vijftien minuten de tijd wordt genomen om een smakelijke beuker neer te zetten. En hoewel Black Pyramid weinig nieuws te berde brengt, klopt het allemaal als een bus. Omdat bovendien de productie – van de heren zelf – de goede mix van rauwheid en een open geluidsbeeld heeft is II een album geworden dat in het doomgenre misschien niet het meest originele is, maar door consistentie en geluid desondanks een topper is. In de meeste songs zit je binnen drie maten helemaal in de sfeer, en da's geen straf. Lekkurrrr!
mij=Meteorcity / Sonic Rendezvous
4 reacties