Brat Farrar was tot op heden bekend als hoofdpersoon in het boek Brat Farrar van Josephine Tey. Dit boek stamt echter uit 1949. De cd-release van Brat Farrar heeft dan ook niets met het boek te maken. Brat Farrar heet in werkelijkheid Sam Agostino, komt uit Australië en maakte tot op heden furore als gitarist in Digger & The Pussycats. Farrar geeft in opener “Punk Records” door de opsomming van al die gave punkrockbands weg waar je zijn muziek in kan delen. Dit album duurt nog geen 27 minuten en in twaalf nummers weet hij indruk te maken. Het is alsof de schilder een paar rake streken zet en dan weer naar zijn volgende doek gaat om dan net iets anders te doen, maar niet minder raak. Lo-fi punk/garagerock dat behalve gitaar en drums door een drummachine of orgel net even iets meer krijgt. Écht van die muziek om lekker door de kamer te stuiteren, omdat het zo catchy is als de neten en dan met het volume op elf – sorry huisgenoten en buren – komt die rauwe rand lekker hard aan. Ik mag die Farrar wel, behalve dan dat hij rond maart dit jaar in ons land was en ik niet van zijn bestaan wist.
mij=Off the Hip
4 reacties