Een paar jaar geleden in San Francisco’s beroemde hippiewijk Haight Ashbury vond ik het wel vermakelijk, al die oude hippies die daar rondhingen. Na een week vond ik ze vooral vervelend. Geen busrit zonder bedelende zotten en geflipte langharigen die warrige verhalen ophingen. Nu ik het verhaal van Cosmic Michael ken, denk ik nog wel eens aan ze. Want op het hoogtepunt van flower power, in 1969, maakte een geheimzinnige, onbekende hippie uit New York een titelloze plaat met psychedelische nummers. Cosmic Michael noemde hij zichzelf en hij schreef klassieke psychedelische nummers over geestverruiming, moeder Aarde en andere vrolijke, tijdsgebonden onderwerpen. De nummers zijn gebaseerd op blues (“Mother Earth”) en boogie (“The Heavy Boogie”) en vooral door toetsen gedomineerd; deels instrumentaal (“Salty Jam”), deels uitbundig gezongen (“Theme”). Een jaar later dook deze Cosmic Michael op in Californië met een nieuwe plaat, After A While. Piano en andere toetsen zijn de enige instrumenten. De muziek klinkt alsof Michael een stevige gebruiker is geworden. De nummers zijn warrig, kaal en lo-fi. Op z’n best gebruikt hij vaudeville-melodiën, maar soms ontspoort het iets dat op free jazz lijkt (“Let Me Be”). Sinds dit album lijkt hij van de aardbodem verdwenen. Weg op zijn eigen trip, met achterlating van één mooie en één stompzinnige lp.
Mij=Gear Fab / Clearspot
4 reacties