Dankzij een succesvolle uitwisseling van clubshows met Lucky Fonz III, heeft Peter Katz een hecht groepje fans geworven in Nederland. De liedjessmid uit Toronto, Canada is bezig aan de laatste shows van een slopende, zes weken lange toer door Europa. Deze week vertrekt hij huiswaarts. Het nieuwe album Still Mind Still verscheen hier al in februari. Net als bij zijn vorige platen grijpt Katz terug naar het vertrouwde singer-songwriter idioom: bescheiden, poppy kampvuurliedjes met sentimentele, verhalende songteksten.
Achter Peters ideale schoonzoon-imago huist echter een openhartige animus: regelmatig behandelt hij zwaar beladen thema's in zijn muziek. “The Fence” is bijvoorbeeld een waargebeurd verhaal over Matthew Shepard, een homoseksuele student die werd vastgebonden en mishandeld aan een hek. Uiteindelijk bezwijkt Shepard aan zijn verwondingen. 'Olivers Tune' is een ode aan een terminaal zieke violist die zijn allerlaatste concert speelt. Deze aangrijpende onderwerpen komen niet uit het niets boven drijven: als tiener werd er bij Katz leukemie geconstateerd. Naderhand bleek het om een verkeerde diagnose te gaan, maar desalniettemin heeft deze ervaring Katz' levensfilosofie voorgoed veranderd. Katz: 'Ik probeer er helemaal niet zo intens mee om te gaan, dat heb ik ook in andere interviews verteld. Als 19-jarige dacht ik dat ik dood ging. Vanaf dat moment ontbeerde bij mij het vermogen om het leven te zien als een lang proces. Ik zie het dagelijkse leven als ogenblikkelijk: geen allesomvattend concept of iets dat ver weg is. Met die gedachte in mijn achterhoofd loop ik continu door deze wereld. Het is geen mantra of iets idyllisch: het is een feit! Ik zou bij wijze van spreken nu naar buiten kunnen lopen en de pijp uit gaan. Ik ben daar ook niet bang voor, want ik heb die realiteit al lang geleden moeten accepteren.'
mij=Interview: Jasper
Vier jaar geleden besloot Katz zich volledig te richten op zijn muziekcarriére. Hoewel hij in thuisland inmiddels doorgebroken is, moet hij in Europa nog hard werken om het publiek voor zich te winnen. Katz schudt zijn hoofd: 'Het moment dat je op het podium staat, dat is voor mij geen werk. Dat is de beloning. Net als bij elke baan is er een lange waslijst aan activiteiten waar je doorheen moet, maar zodra je het podium op komt…' Peter bloeit juist op in de intiemere interacties met het publiek tijdens de kleinere clubshows. Naar eigen zeggen speelt hij nooit twee deprimerende liedjes achter elkaar omdat hij de luisteraar met een positief gevoel achter wil laten.
Vanavond in de Paradijskerk in Rotterdam weet hij slechts met gitaar, looping station en zang het publiek perfect te bespelen. Dat is gezien de omstandigheden erg knap: Katz is een bescheiden artiest die niet claimt originele muziek te maken. 'Er zullen altijd mensen zijn die niets hebben met mijn muziek, omdat ze afgeleid raken en lol willen hebben. Dat vind ik verder prima. Maar ik zou dit beroep niet kiezen als ik niet mocht zingen over onderwerpen die ik zelf heel erg belangrijk vind. Dan zou ik iets anders doen en verder voor de lol liedjes zingen. De reden waarom ik tot alles bereid ben is juist het inhoudelijke waar ik zoveel waarde aan hecht. Dat wil ik graag met anderen delen, als zij er ook voor open staan tenminste. Dat is wat mijn leven zo mooi maakt.', glundert Katz. 'Bij elke beslissing in het leven is dit van toepassing: je bent al onderweg zonder dat je het zelf beseft!'
Liedjes schenken
Still Mind Still is qua invalshoek net iets anders dan Peters vorige albums. Katz: 'Een van mijn doelstellingen (bij deze plaat) was het schrijven van solide nummers die op zichzelf stonden zonder duidelijke verhaallijn. Ik probeerde meer te spelen met abstracte beeldvorming, gevoel en ambiance, in tegenstelling tot slechts specifieke verhalen. Sommige nummers hebben meer weg van een impressionistisch schilderij.' “Little One” zingt Katz door de ogen van een pasgeboren baby. Katz glimlacht: 'Ik ben sinds kort weer oom geworden. Toen mijn neefje Jackson werd geboren schreef ik “Jacksons Song” en later kreeg mijn andere zus een meisje: Alice. Ik wilde ook een liedje voor haar schrijven. Eerst noemde ik het “Alice's Song”, maar uiteindelijk voelde de titel “Little One” universeler.'
Zelf denken Katz en zijn vrouw – danseres van beroep – nog helemaal niet aan kinderen. 'We zijn bij lange na niet in de safety zone: wij zijn beiden artiesten en we verdienen allebei niet veel geld. Maar we doen wel datgene wat we het liefst blijven doen – what more can you ask?' Katz lijkt zich op Still Mind Still erg bezig te houden met de levenscyclus van geboorte tot aan de dood, al is dit volgens hem onbewust. 'Ik ben gewoon geïnteresseerd in mensen en de verhalen erachter. Zodra iets dergelijks op mijn pad komt, schrijf ik daar over. “Thunder In My Chest” schonk ik bijvoorbeeld aan een vriendin die onverwachts zwanger werd. “Still Might Still” heb ik voor een vriend geschreven die zich midden in een depressie bevond, om hem te kalmeren en te troosten.'
“It Was You” gaat over iemand die na het overlijden van de ware liefde terugblikt op het leven. Peter: 'Dit liedje is geïnspireerd op een specifieke situatie, maar het verhaal zelf heb ik grotendeels verzonnen. Ik logeerde bij een vrouw die zo’n vijftig jaar getrouwd was. Het verhaal en het gevoel komt geheel van mij, want ik weet niets specifieks over haar relatie destijds. Maar door ons gesprek voelde mij ik verwant met de inhoud.' Is muziek dan misschien een middel ter voorbereiding op een soortgelijke situatie? 'Dat is wel een grappige ja…', stamelt Peter, eventjes pauzerend. 'Zij weet trouwens niet dat het liedje over haar gaat. Ik denk ook niet dat ik het ga vertellen, misschien is dat iets té confronterend. Ik wilde vooral mijn eigen gevoelens naar de voorgrond trekken. Dus ging ik nadenken over hoe ik die situatie zelf zou ervaren.'
Acteur
Zijn eerste ontmoeting met grote voorbeeld en inmiddels goede vriend Glen Hansard (The Frames) was voor Peter Katz de druppel: hij wilde voor de rest van zijn leven muziek maken. Makkelijk was het in het begin niet. Peter: 'Toen ik tien jaar geleden begon met liedjes schrijven en opnemen, wachtte ik tot iemand mij een visitekaartje zou overhandigen en mij een ster zou gaan maken. Maar in de realiteit werkt het niet zo. Nu realiseer me dat muziek maken een kwestie van overleven is: er zijn dingen waar ik zelf aan moet werken om mijn kans te vergroten. Uiteindelijk, als je als artiest een zekere groeispurt doormaakt, komen er vanzelf mensen op jouw pad die je verder helpen…maar er is nog veel werk aan de winkel!' Peter geeft toe steeds meer te twijfelen aan zijn eigen kunnen naarmate hij ouder wordt. 'Als je jong bent dan denk je alles te kunnen, maar nu ik ouder ben besef ik waar mijn grenzen liggen. Ik ben door de jaren heen wat realistischer geworden.'
Katz leerde muziek maken al van jongs af, maar zette eerst zijn zinnen op een carrière als acteur. 'Ik vind (acteren) leuk, maar het is niet wat ik aspireer. Ik wil mijzelf uiten met mijn eigen vocabulaire. In een theater heb je een regisseur, figuranten, schrijvers: al die verschillende visies van mensen waarin jij een bepaalde rol speelt. Uiteindelijk ben ik wel dankbaar dat ik die ervaring heb opgedaan. Je leert de fijne kneepjes van het optreden.' Katz meent zich niet acteur te voelen tijdens zijn concerten. Katz: 'Er zijn bepaalde dingen die je leert: hoe je een connectie maakt en hoe je de impulsen binnen het moment volgt, bewust zijn van je lichaam en omgeving.' Maar ook Katz' voorliefde voor verhaaltjes vertellen in zijn muziek komt voort uit zijn achtergrond in de theaterwereld. 'In de meeste theaterstukken schrijf je vanuit de eerste persoon, daar komt het waarschijnlijk vandaan.', knikt hij.
Zingen vanuit de eerste persoon is iets wat Katz dan ook regelmatig doet. Bij het liedje “Son” zingt Peter zelfs vanuit het perspectief van zijn eigen vader. 'Ik sta graag in andermans schoenen', legt Katz uit. 'Maar tegelijkertijd wil ik ook mijn eigen fantasie gebruiken over hoe het verhaal afloopt. Leonard Cohen zei ooit: *I never let the truth stand in the way of a good story*. Het gaat niet zoals je een nieuwsartikel schrijft. Met muziek kun je alles doen en laten. Logischerwijs is het voornamelijk mijn eigen interpretatie, maar niet al mijn muziek is gebaseerd om mijn eigen leven. Het zijn wel uitsluitend onderwerpen die mij ontzettend diep raken.'
4 reacties