Het Nederlandse SemistereO bewijst hoe klein verschillen of hoe minimaal scheidslijnen kunnen zijn. Tussen getekend worden bij een grote maatschappij of eigen beheer, tussen briljante emo en psychedelische post- en progrock, tussen krachtige vocalen met body en lijzige net-niet aanwezige zangpartijen die een blijvend stempel kunnen drukken. Toen ik voor het eerst SemistereO hoorde kreeg ik zin om Aart Stekelenburg van Face Tomorrow te mailen en hem deze plaat ter inspiratie voor te leggen. Muzikaal kan deze tweede plaat van de heren niet beter. De songs schreeuwen om heldere, maar vooral krachtige zangpartijen die aandacht en kwaliteit vergen. Ergens tussen Tool, Oceansize en Porcupine Tree zoekt SemistereO naar zijn eigen identiteit. Ik zou de band de tip willen meegeven dat het zanger Martijn eens stage laat lopen bij Face Tomorrow en leert van de uithalen, het volume en de ademhalingstechniek van hun zanger Jelle. Je kunt het als band ook hogerop zoeken en contact leggen met Maynard James Keenan en zijn Tool, maar ik ben bang dat zij niet antwoorden. Hoe spijtig dat ook voor de leercurve van SemistereO zou zijn. Nogmaals, kwaliteit is volop aanwezig. De muziek is enorm dragend, meeslepend en heeft een sterk eigen karakter met soepele wisselingen. De slagroom op de taart is nog nog nodig. Met vocalen die staan als een huis en die het instrumentarium meetrekken in extra volume en kracht. Pas dan zul je zien dat er ook een platenmaatschappij zijn interesse zal tonen in semistereO, zelfs in deze tijden waar een label als Roadrunner het onderspit heeft moeten delven.
mij=Eigen Beheer
4 reacties