Alanis Morissette – Havoc And Bright Lights

Zou Alanis Morissette ooit nog eens in de buurt komen van het overdonderende succes van haar doorbraakalbum Jagged Little Pill? Het is alweer zeventien jaar geleden dat Alanis met deze cd wereldwijd doorbrak. Supposed Former Infatuation Junkie was een waardige en wat rustigere opvolger, die ik stiekem eigenlijk veel mooier vond dan Jagged Little Pill. Daarna leek het muzikaal bergafwaarts te gaan met Alanis en volgden er drie zeer middelmatige albums tot in 2008 Flavors Of Entanglement verscheen, een album wat eindelijk weer een paar ijzersterke songs bevatte. Vier jaar later is daar pas opvolger Havoc And Bright Lights. Alanis is inmiddels 37, gelukkig getrouwd met rapper Souleye en moeder van tweejarig zoontje Ever. Een gelukkige Alanis Morissette, als dat maar goedgaat, hoor ik u denken. Het had goed kúnnen gaan als Alanis sterproducers Guy Sigsworth en Joe Chiccarelli de boel niet vlekkeloos glad had laten strijken. “Guardian”, “Woman Down” en “Receive” zijn goede songs maar verliezen hun kracht door de strakke productie. Helemaal uit de bocht vliegt het in de mierzoete ballad “'Til You” waar het slijm bijna afdruipt. Bah. Gelukkig is Alanis talentvol genoeg om niet in alle nummers uit te glijden. “Empathy” en “Lens” zijn mooie popsongs, in “Numb” rockt Alanis zoals het moet en “Havoc” is een van de mooiste ballads die Alanis in jaren heeft gemaakt. De plaat is wat mij betreft voor de helft geslaagd en dat heeft Alanis puur aan zichzelf te danken. Ze is nog steeds een zangeres die mij weet te raken en prachtige en originele teksten schrijft met soms onmogelijke woorden en zinnen. Dit laat ze op Havoc And Bright Lights maar ten dele horen, de helft heeft ze jammerlijk door de producers aalglad laten strijken.

mij=Columbia