Ik was al verliefd op dit album toen ik ongeveer een half jaar geleden hoorde wat de titel zou worden. Nog steeds vind ik de term Sounds That Can't Be Made een tot de voorbeelding sprekend poëtisch pareltje, maar het zegt natuurlijk helemaal niets over de kwaliteit van de muziek. Voorganger Happiness is the road vond ik een mooie plaat, maar geen echte topper, dus een beetje argwanend was ik wel. Gelukkig bleek die angst werkelijk nergens voor nodig, want het doet me deugd te melden dat Sounds That Can't Be Made tot het sterkste materiaal behoort dat de band in jaren heeft uitgebracht. Het is echter geen album geworden dat makkelijk wegluistert. We horen een Marillion met meer scherpe randjes en agressie dan ooit, en ook tekstueel is er genoeg om je tanden op stuk te bijten. Het meest in het oog springt hierin de monsterlijk lange opener “Gaza”, met inderdaad een behoorlijk politiek beladen tekst, hetgeen tekstschrijver Hogarth in ieder geval op internetfora niet altijd in dank wordt afgenomen. Ik vind het vooral moedig om je nieuwe cd te laten beginnen met het meest ongemakkelijke nummer dat je in huis hebt. Maar doorzetters worden beloond: “Gaza” geeft langzaam zijn innerlijke schoonheid prijs, die verborgen ligt onder het rauwe uiterlijk. En eigenlijk geldt dat voor vrijwel alle stukken op de cd, wellicht met uitzondering van ingetogener nummers zoals “Pour My Love” en “The Sky Above The Rain”. Is het dan alleen maar vernieuwing? Nee hoor: veel vertrouwde elementen keren terug, waaronder een nog steeds intens emotioneel zingende leadzanger, een gitarist die zich tot in elk detail weet te beheersen, een creatieve toetsenist die niet alles dichtsmeert met strings, een bijna jazz-rock-achtige drummer en een stuwende en melodieus spelende bassist. De cd draait al een week of twee constant op digi-dingetje en huiskamer-hifi (liefst met het volume op nucleair) en mijn verliefdheid neemt alleen nog maar toe. Of het uiteindelijk ook echte liefde wordt kan ik pas over een half jaar zeggen. Maar ik geef ons een goede kans!
mij=Earmusic
Alleen jammer dat in NL en Dld iedereen nog op de ruim twee weken geleden verstuurde Limited Edition zit te wachten. Er gebeuren heel vreemde dingen mee. In de VS komen inmiddels exemplaren aan die verstuurd lijken uit België en Zwitserland…
Helemaal mee eens, beste plaat sinds Brave!
Vandaag komen er op allerlei plekken in NL Limited Editions binnen, inclusief Huize Prikkie. 🙂
Die titeltrack! Vanaf 4:36 en verder is misschien wel het mooiste dat Marillion ooit opnam. Eerst een vintage keyboardsolootje, dan een klassiek Rothery-loopje en vervolgens ‘Aurora Borealis, shimmering green and blue’. Fabuleus.
@prikkie: hmmm… Hier nog niets gesignaleerd. Maar dat herinner ik me nog van vorige pre-orders…
Is-ie wel de moeite waard?
Zeer! En je staat erin. 🙂
Het album is in zijn geheel te beluisteren op Progstreaming.
Alleen jammer dat in NL en Dld iedereen nog op de ruim twee weken geleden verstuurde Limited Edition zit te wachten. Er gebeuren heel vreemde dingen mee. In de VS komen inmiddels exemplaren aan die verstuurd lijken uit België en Zwitserland…
Helemaal mee eens, beste plaat sinds Brave!
Vandaag komen er op allerlei plekken in NL Limited Editions binnen, inclusief Huize Prikkie. 🙂
Die titeltrack! Vanaf 4:36 en verder is misschien wel het mooiste dat Marillion ooit opnam. Eerst een vintage keyboardsolootje, dan een klassiek Rothery-loopje en vervolgens ‘Aurora Borealis, shimmering green and blue’. Fabuleus.
@prikkie: hmmm… Hier nog niets gesignaleerd. Maar dat herinner ik me nog van vorige pre-orders…
Is-ie wel de moeite waard?
Zeer! En je staat erin. 🙂
Het album is in zijn geheel te beluisteren op Progstreaming.
Inderdaad na 25 jaar marillionfan te zijn nog zoiets geweldigs tegen te komen
Gaza en the sky above the rain evenals montreal
Is eigenlijk niet te beschrijven zo mooi
Heb er geen woorden voor ja toch wel
Verslavend