Als het om spraakmakendheid en urgentie gaat schieten we er als File Under weer naast met deze recensie. Home was namelijk eind april al uit. Toch maakt dit volgens mij niet echt veel uit, want Paceshifters maakt geen muziek voor hipsters. Zoals collega Storm dit al over hun debuut One For The Road zei: dit is muziek voor mannen die bier in halve liters bestellen. Muzikaal is het punkrock met een dreunende bas, stevige gitaar – ik moet telkens aan Smashing Pumpkins denken – en zang – nee, geen Billy Corgan – die af en toe lekker rauw over de top gaat. Vernieuwend zijn de twaalf liedjes in de totaallengte van 45 minuten nergens. Al is de lengte perfect als album perfect, er had voor mij niets weggelaten te worden. Ook hoor je het speelplezier van de nummers afspatten. Dat maakt het tweede album van dit Overijssels trio sympathiek. Je zult Home in geen 2012-lijstje tegenkomen, maar zij die lak hebben aan de conventies en van rock houden, zouden eens een keer kunnen gaan luisteren of een optreden bekijken met je vrienden en ondertussen halve liters consumeren.
mij=Sonic Rendezvous
4 reacties