Ik draag de laatste tijd graag een knalgeel bandshirtje van The Pineapple Thief, gekocht na afloop van een concert in De Pul in Uden. Daar kocht ik ook een gelimiteerde uitgave van het vorige album Someone Here Is Missing op vinyl (nummer 666, 'the number of the beast'). Je kunt dus zeggen dat ik de band behoorlijk koester. Stom dus dat ik niet in de gaten had dat er alweer een een nieuw (volledig) album klaar lag, maar Bruce Soord is dan ook wel een erg productief baasje met al die releases sinds 1999. De fellere lijn van Someone Here Is Missing wordt op All the Wars soms prettig doorgetrokken, zoals op “Burning Pieces” en het lekker doorstoempende “Give it Back”, al is het minder progrock dan voorheen. Op dit nieuwe album is flink gebruik gemaakt van een 22-koppig strijkorkest plus koor, waardoor de nummers op sommige momenten uitwaaieren in een prettige bombast in combinatie met stuwende gitaarriffs. “Last Man Standing” bouwt bijvoorbeeld mooi op en mondt uit in een heerlijke climax met het koor en de soms Oosters klinkende strijkers. Nummers als “All the Wars” en “Build a World” zijn dan wat fijnzinniger, maar echt te zoet wordt het bijvoorbeeld tegen het einde van het album. “Someone Pull Me Out” en vooral “One More Step Away” vind ik geveinsde tranentrekkerij van Soord, zoals dat elders op het album soms ook doorsijpelt. Gelukkig is het tweede gedeelte van het laatste nummer “Reaching Out” wat eigenzinniger om te voorkomen dat het album met een sisser afloopt. The Pineapple Thief is nog steeds een behoorlijk stuk beter dan veel omhoog gevallen rockbands, maar als kritische fan vind ik dat er hier en daar toch wat sleet op komt. Net zoals mijn inmiddels aardig verwassen gele t-shirtje overigens. Maar dan toch. Het beest is weer gevoed met een aantal heerlijke nummers en ik heb er mijn buik nog steeds niet van vol.
mij=Kscope / Bertus
4 reacties