De titel van dit album wordt geïllustreerd met een van de meest aangrijpende foto's uit de geschiedenis, die van een meisje vluchtend voor een aanval met napalm in de Vietnamoorlog. Voor de Noren van Ulver is dit blijkbaar het bepalende beeld uit hun jeugd. Op Childhood's End coveren ze zestien tracks uit hun jeugd van bands als The Pretty Things, The Byrds, Jefferson Airplane, Gandalf en de Beau Brummels. Een album dat ze al in 2009 hebben opgenomen, kort nadat Daniel O'Sullivan als vast bandlid toetrad. Ulver heeft een forse ontwikkeling doorgemaakt sinds hun debuut uit 1995. Dat was black metal(!), terwijl ze nu een experimentele band zijn die zich overgeeft aan rock, noise en elektronica. Op Childhood's End geven ze met elektronica een wat moderner tintje aan sixties psychedelica die ze verder grotendeels in ere hebben gehouden. Zo krijgt “Everybody's Been Burned” van The Byrds dan ook de harmonieën mee die later zouden uitgroeien tot een van de kenmerken van de West Coast-rock, hoor je in het gitaargeluid regelmatig reverb en is de zang voorzien van de echo die in die tijd zo in zwang was. Wie het alleen het eerste werk van Ulver kent, zal er vast van overtuigd zijn dat dit een heel andere band is. Ik vind het wel mooi dat een band zo'n ontwikkeling kan doormaken en dúrft door te maken. En dat ze dat dan vervolgens ook weer overboord durven te gooien voor een liefdevol tribute aan de bands uit hun jeugd. Pak Spotify erbij om de originelen te vinden en vergelijk het met wat Ulver ervan gemaakt heeft. Sixtiespracht is door Ulver een heel klein beetje de moderne tijd ingetrokken, maar heeft alles behouden wat psychedelica zo mooi maakte.
mij=K-Scope / Bertus
4 reacties