Je grootste hit wordt door iedereen op de wereld meegezongen, maar niemand weet dat jij hem hebt geschreven. Multi-instrumentalist en singer/songwriter Andy Burrows overkwam het met Razorlights “America”. Ten tijde van die hit was hij ‘slechts’ de drummer van die band, maar dat hij veel meer in zijn mars had werd al snel duidelijk. Hij stapte op, ging bij We Are Scientists aan de slag, richtte I Am Arrows op en maakte vorig jaar nog een prachtplaat met Tom Smith van Editors. In de tussentijd werkte hij ook nog aan liedjes voor zijn eerste soloproject, vandaar dat nu zijn debuut onder zijn eigen naam voor me ligt. En een fijne plaat is het geworden. Tien beatlesque liedjes prijken op de plaat, vergelijkbaar met Crowded House in hun hoogtijdagen. En natuurlijk gaan de meeste liedjes over dat ene onderwerp, maar zoals Burrows hartzeer beschrijft in titeltrack “Company” kunnen er maar weinig. Burrows wisselt regelmatig van stijl, maar houdt verrassend genoeg een eigen geluid. Single “Keep on moving on” is een lekker uptempo nummer met een heuse gitaarsolo (de enige die hij niet zelf speelt getuige de videoclip). “Maybe You” leunt op een wals en met “Hometown” heeft hij naar mijn mening de opvolger van zijn grootste hit met Razorlight te pakken. Dat ook Burrows zelf nog twijfelt over de liefde bezingt hij in “If a had a heart”. Met de regel ‘If I had a heart, was good to you, what good would that do now’ beschrijft hij de eeuwige twijfel die iedere man in zich heeft. Het nummer heeft overigens een hele metamorfose ondergaan sinds de eerste singlerelease in 2011. Deze keer is het onder andere voorzien van een fraaier strijkersarrangement. Al met al is dit debuut met al zijn melancholiek een prima plaat om de komende herfst mee door te komen. En die daarna ook nog, want na een eerste draaibeurt is al meteen duidelijk dat dit een tijdloos album is geworden. En hiermee hoeft hij zich niet meer zorgen te maken dat hij gezien wordt als ‘de drummer van Razorlight’. Burrows kan het makkelijk alleen.
mij=PIAS
4 reacties