Reünies kunnen knap lastig zijn. En dan heb ik het nog niet eens over reünies waar geld de grote drijfveer is. Zelfs wanneer de motieven zuiver zijn, ben je ooit gestopt met een band omdat het niet meer werkte. Botsende persoonlijkheden, kleine irritaties die een bron van voortdurende ergernis geworden zijn of simpelweg de wens om verschillende wegen in te slaan. Het laatste was de oorzaak van de breuk van Ben Folds Five in 2000. Toen Ben Folds zijn oude bandmaatjes uitnodigde voor wat studiotijd voor de verzamelaar The Best Imitation Of Myself en een integrale uitvoering van The Unauthorized Biography of Reinhold Messner bleek de chemie weer als vanouds te zijn en was de stap naar een volledig album niet groot meer. Acht tracks van Ben Folds, een van Folds en Nick Hornby en eentje van bassist Darren Jessee staan er op het via Pledge Music gefinancierde The Sound Of The Life Of The Mind. En ook al zijn het pianospel en de zang van Folds het meest in het oog springend, het basspel van Darren Jessee is duidelijk herkenbaar. Is het resultaat van deze reünie dan een album waar je van het ene naar het andere hoogtepunt rolt? Nou, dat ook weer niet. Compositorisch is er nooit veel mis bij Folds, maar net zoals bij voorganger (laat ik 'm toch maar even zo noemen) Lonely Avenue zijn er wel een stel songs die vooral meer van hetzelfde zijn. Dat geldt niet voor de single “Do It Anyway”, een nummer met heerlijk voortjakkerend pianospel zoals we dat van Folds kennen. De video beleefde zijn première op het Nerdist Channel, een Youtubekanaal van o.a. de Henson Company, en zo is er een geinige video ontstaan met The Fraggles. Maar er zijn naast “Do It Anyway” meer hoogtepunten aan te wijzen: Darren Jessee's compositie “Sky High” met aanzwellende en wegstervende achtergrondzang die wel doet denken aan 10cc's “I'm Not In Love” en het mid-tempo “Hold That Thought”, met fraaie orgelaccenten. Uiteindelijk is het gewoon een lekker album geworden, dat de reünie volledig rechtvaardigt. Volgens Folds is er nog genoeg materiaal voor minstens twee albums, dus het zal hier vast niet bij blijven.
mij=ImaVeePee Records/Sony Music
Fan-tas-ti-sche plaat. Ik draai “Draw A Crowd” helemaal grijs, maar de rest is ook heerlijk. Wat heb ik deze power en blije refreintjes in zoveel andere pianobandjes gemist zeg. Ook in Folds’ solowerk trouwens.
Fan-tas-ti-sche plaat. Ik draai “Draw A Crowd” helemaal grijs, maar de rest is ook heerlijk. Wat heb ik deze power en blije refreintjes in zoveel andere pianobandjes gemist zeg. Ook in Folds’ solowerk trouwens.
Z’n solowerk vond ik ook prima, met “Rockin’ The Suburbs”, “Zak & Sara”, “Jesusland” en “You Don’t Know Me”. Alleen op Lonely Avenue heb ik geen echte favoriet kunnen vinden. Maar dit is zeker weer een fijne. 🙂
Er komt een orkestplaat van de man aan: http://www.stereogum.com/1731057/watch-a-teaser-for-ben-folds-new-orchestral-album-with-ymusic/video/