Je kunt van alles van Ellen ten Damme vinden, maar niet dat ze een saai leven leidt. Haar muzikale leven heeft haar ook veel gebracht, maar tot op heden op File Under alleen nog maar – hoe mooi ook – een aantal foto´s. Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik ook nooit in de verleiding ben gekomen iets van haar aan te schaffen, ondanks dat ik het album van Soviet Sex, waar ze deel van uitmaakte, in de kast heb staan. Het was solo niet mijn ding, zal ik maar zeggen. Met de relatieve anonimiteit op File Under komt nu verandering met de release van haar tweede Nederlandstalige album getiteld Het Regende Zon. De reden is dat er een promo binnenkwam en die pogen we toch allemaal te bespreken. Nu hoop ik niet dat je stopt met lezen, want Het Regende Zon mag gehoord worden. Er werden teksten Remco Campert (het titelnummer), Harry Mulisch (“Gras”), Ilja Leonard Pfeijffer (in zes liedjes) en van eigen hand (drie keer) door haar op muziek gezet. Het Regende Zon bevat van die typische luisterliedjes die met name geschikt zijn voor het theater en daar zal ze eerdaags dan ook met haar show Spitz! te bewonderen zijn. Hier wordt volgens de aankondiging in ieder geval werk van dit album gebracht. Ik mag hopen dat in ieder geval gespeeld worden: “Het Regende Zon”, “Nog Nooit” en “Iedereen voor Iedereen”. Soms komt een prima tekst in een muzikaal wat geforceerd jasje terecht, zoals in “Niet janken”. Achterwege mag in ieder geval “Je bent het einde” blijven, dat mij tekstueel qua idee aan “Duet” van Herman Finkers en Brigitte Kaandorp doet denken. Mocht je iets hebben met Boudewijn de Groot, Frederique Spigt, Stef Bos en dergelijke, dan moet je toch eens luisteren of een optreden bezoeken. Zoveel Nederlandstalige muziek die te pruimen is hebben we niet.
mij=CNR
4 reacties