Zelden zal er zo snel zoveel vuile was buiten gehangen zijn als bij de breuk tussen Geoff Tate en de overige leden van Queensrÿche. Wat in elk geval duidelijk werd, is dat er al jaren onenigheid was over de muzikale richting. Gezien de variatie in albums de laatste jaren (het coversalbum Take Cover, de metalplaat American Soldier en het poppy-progressieve Dedicated To Chaos) is dat geen echte verrassing. Ik geloof dat ik een van de weinige fans ben die zowel het metalwerk als het poppier werk (Hear In The Now Frontier, Dedicated To Chaos) waardeert. Het laatste album eindigde in mijn jaarlijstje en draai ik nog regelmatig. Ik ben daarom waarschijnlijk ook een van de weinigen die beter wordt van de split van Queensrÿche. De kans leek me in elk geval groot dat Tate meer op de voet van het progressievere werk zou doorgaan en de rest met de metalkant. InsideOut was er als de kippen bij om Tate te tekenen en nu is er inderdaad een proggy album, Kings & Thieves, het begin van de rest van de carrière van Geoff Tate. Voor zijn band heeft hij inmiddels Bobby Blotzer (drums, ex-Ratt), Rudy Sarzo (bas, ex-zo'n beetje alles), Glen Drover (gitaar, ex-Megadeth), Kelly Gray (ex-Queensrÿche) en Randy Gane (voor Queensrÿchefans beter bekend als Randy Damage, toetsen) gerekruteerd. Alleen de laatste twee zijn op Kings & Thieves te horen. Ter geruststelling: het is geen popalbum, zoals zijn debuut in 2002, het had prima een Queensrÿche-album kunnen zijn. Maar – niet onverwacht – wel een plaat met de nodige progressieve invloeden. En Tate toetert er een paar keer tussendoor op z'n sax, zoals in “The Way I Roll”. Wat ook heel duidelijk te horen is, is dat Tate grotendeels heeft willen aansluiten op het geluid van Dedicated To Chaos. Luister maar eens naar de ijle bliepjes in “Change”, na het groots en meeslepende intro van twee minuten. Producer van beide albums is Kelly Gray, en dat is te horen. Het gitaarwerk is wat prominenter en riffier dan op Dedicated To Chaos, maar anders dan de rest van Queenrÿche lijkt Tate er weinig voor te voelen terug te keren naar het vroege geluid. En gelijk heeft hij, wat mij betreft. Kings & Thieves is spannend door de progressieve elementen die volop aanwezig zijn en is net als Dedicated To Chaos voorzien van een fantastisch geluid. Ik vermoed dat de “metaaaaaaal!”-Queensrÿchefans bij dit album gaan afhaken, maar dat Tate nieuwe deuren opent naar de afdeling prognerds. En ik? Ik ga met interesse de nieuwe Queensrÿche zitten afwachten, terwijl Kings & Thieves ook zijn rondjes zal blijven draaien.
mij=Inside Out / EMI
4 reacties