Een jaar of achttien is dit joch nog maar. En natuurlijk is het voordeel aan geboren worden in Engeland dat er een jaar of vijftig aan popmuziek klaar ligt om in te duiken en inspiratie uit op te doen. Dat heeft Jake Bugg ook gedaan, hij heeft absoluut het wiel niet opnieuw uitgevonden, maar laat wel ongelooflijk knappe dingen zien voor zo’n groene knaap. En gezien de kwaliteit van zijn website, en het lijstje late-nightprogramma’s dat hij al afgewerkt heeft, moet je concluderen dat er een strakke mediastrategie achter hem zit, en dat hij dus misschien al niet zo groen is als zijn uiterlijk en leeftijd doet vermoeden. Niettemin is dit naar zichzelf genoemde debuut opmerkelijk sterk. Bugg heeft goed geluisterd naar zijn voorgangers, Dylan, Kinks, Oasis, Arctic Monkeys, zonder zich tegen een van die generaties af te willen zetten. En dus vind je odes aan allerlei tijdperken en stromingen, van de sixties tot wat recentere geschiedenis. Zo hoor ik in “Someplace” iets dat Alex Turner een paar jaar terug ook deed met The Last Shadow Puppets, in “Seen It All” hoor ik de allang weer vergeten The Kooks (maar dan zonder de boybandachtige associaties die ik bij die band heb) en “Trouble Town” klinkt vast bekend voor iedereen die in net zo’n naoorlogse groeistad woont als ik. En ja, “Lightning Bolt”, alle ingrediënten voor een hit, toch zo speels gearrangeerd dat het onterecht zou zijn om te categoriseren bij de ‘hitjes die gemaakt zijn om een hitje te scoren’.
mij=Mercury
4 reacties