Ondanks het feit dat Mikal Cronins gelijknamige album zijn debuut is, is de San Franciscaan bepaald geen new kid on the block. Mikal bespeelt namelijk de bas in de band van jeugdvriend en ongekroonde koning van de hedendaagse garagerock: Ty Segall. En mocht nou net deze Ty Segall sinds jaar en dag een exponent zijn van de illustere, springlevende 60’ies & 70’ies west coast surfpop & garage revival scene (volgt u het nog) aan de Amerikaanse westkust. Behorend hiertoe zijn onder andere bands als the Fresh and Onlys, Best Coast, Wavves en Girls. Bands die al jaren achtereen sterke albums afleveren en hun inspiratie vooral lijken te halen uit de twee bovengenoemde decennia. Zo ook Mikal Cronin, die zich met dit debuut voorzichtig in hetzelfde prestigieuze rijtje mag plaatsen. Plaatopener “Is it alright” zet vrijwel direct de toon en is illustratief voor het gehele album: een harmonieus koortje a la Beach Boys vangt het nummer aan, dit loopt over in stampend gitaargeweld, waarna vervolgens het liedje echt lijkt te beginnen en zomerse klinkende garagepop de toon zet. Het is een plaat met zorgvuldig gecomponeerde liedjes, verwacht veel ‘ooohs’ maar ook het benodigde beukwerk wordt niet geschroomd. De zon van Californië is nooit ver weg op Mikal Cronin, en dit vormt een interessant contrast met de donkere toonzetting van veel van zijn teksten. Zelf heeft Mikal verklaard dat hij de nummers geschreven heeft toen hij door een zware periode ging in zijn late studententijd. U kent het wel; een relatie die op de klippen liep, angst voor het leven in de grote mensenwereld en het besef van de onvermijdelijke komst van ouderdom en het daaraan gekoppelde verlies van de jeugd. Gelukkig voor ons heeft dit leed geresulteerd in een uitstekende plaat vol interessante liedjes die fijn in het gehoor liggen maar ook in staat zijn om met de vuisten op tafel te slaan. Gaat dat horen.
mij=Trouble In Mind
4 reacties