In bijna ieder verhaal over Peter Hammill komt het terug: de waardering van Johnny Lydon en consorten voor Hammill en zijn werk. Nadir’s Big Change wordt door hen als een protopunkplaat gezien. En dat voor een progrocker. Alhoewel, progrocker? Natuurlijk, het werk van Hammills band Van Der Graaf Generator was inderdaad gestoeld op de progrock, maar lag er, mede door het archetypisch gebruik van orgel en saxofoon, toch wel wat aan de extreme kant van de progrock. Bijna avant garde zeg maar. En die kant is Hammill met zijn solowerk op gegaan. Veelal met minimale begeleiding, gitaar of toetsen en soms een viool, laat Hammill, met de regelmaat van de klok, ons zijn krochten van de ziel zien. Zijn solowerk is veel persoonlijker dan het werk met Van Der Graaf Generator. En ondanks dat de avant-gardistische kanten in zijn werk altijd zullen blijven, is Hammill een stukje opgeschoven naar de singer/songwriterkant. Vooral live op het podium. Met een podiumpresentatie die, ondanks de minimale begeleiding, vooral als intens te omschrijven is. Hammill geeft alles dat hij heeft en dat maakt een optreden niet altijd even gemakkelijk. Maar het is en blijft een bijzondere ervaring. En wie eens ging, blijft altijd terugkeren…
Wil jij er bij zijn bij het concert in Tivoli? Vul dit formuliertje in en je hoort snel van ons of je er samen met nog iemand naar toe kunt. Zo maar, omdat het kan.
mij=Door: Gr.R.
4 reacties