Roosbeef – Warüm

Het Roosbeef-effect. Dat er dus iemand nietsvermoedend de kamer binnenloopt waar de muziek van Roosbeef uit de luidsprekers komt. Persoon in kwestie gaat zitten, zich nog immer niet bewust van de verwondering die zich van hem of haar meester gaat maken, en vraagt zich na gemiddeld drie minuut vierendertig af: ‘WAT IS DIT IN DE NAAM VAN ALLES DAT HEILIG IS?!’ Roos Rebergen maakt met haar band niet heel erg toegankelijke muziek, inderdaad. Waarbij ik wel wil opmerken dat die vraag van derden bij eerder werk van Roosbeef al een minuut of twee eerder kwam. Dat wijst op een zekere ontwikkeling, tekstueel blijft het schuren van onzekerheid en vertwijfeling, maar die inhoud is in een wat vastere muzikalere vorm gegoten. Zo heeft ze “Onder Invloed” opnieuw opgenomen en met reden. De nieuwe versie klinkt leger, nog eenzamer. En door die stiltes, door de tijd te nemen voor de tekst, dringt het dieper door. Als persoon zal Roos Rebergen wel nooit een baken van zelfvertrouwen worden, maar als zangeres lijkt dat zelfvertrouwen wel gegroeid te zijn. Ze durft meer, contrast tussen klein en groot, tussen hard en zacht. Op “Vergis Ik Mij” en “Alleen 2” gaat ze voor de echte uithalen, en juist als dat dan net niet helemaal zuiver is weet je dat ze het echt meent. Op “Warüm” en “Nu Jij Mij Niet” houdt ze het juist klein. Als ik dan iets had gehoopt is het iets meer van die pijnlijk grappige teksten in de categorie ‘je vindt de structuur van een rauwe champignon niet lekker, ik vind dat we niet moeten trouwen’, maar aangezien die minder op hun plek zouden zijn in de lieve liedjes op deze EP, is dat eigenlijk ongepast om te wensen.

mij=Excelsior / V2