Je moet houden van het vibrato van de zanger van Straight Lines uit Wales. Misschien kan ie er niks aan doen, misschien was ie zenuwachtig voor de release van de o zo belangrijke opvolger van het debuut of misschien heeft ie een voorliefde voor de zanger van Soul Asylum. Ik weet het niet, bloedirritant is het wel. Maar goed, Straight Lines is rechttoe-rechtaan gitaarrock en punkrock met mooie verhalende lijntjes die zo kunnen wedijveren met het werk van New Found Glory. Het is het type punkrock dat ik de laatste jaren vaak terugzie als relirock-acts op de EO-jongerendag op het Walibi-Flevo-terrein of in het stadion van FC Utrecht. Straight Lines heeft alle moeilijkheden vermeden. In heel simpele doeltreffende lagen zet de band wat refreintjes uit die onderstreept worden met krachtige drums en heldere gitaarpartijen. Straight Lines wilde het op voorhand ook ‘stupid and simple’ houden. Welnu, in die opzet is Freaks Like Us meer dan geslaagd. En meer is het ook niet. Duidelijk een kwestie van je vooropgestelde doelstellingen zo concrete en haalbaar mogelijk zien te houden.
mij=Xtra Mile/Kartel/Munich
4 reacties