Canada is tegenwoordig hip. Althans hip als het gaat om folk, en natuurlijk nog steeds Hip als in Tragically Hip en nooit hip geworden als in The Watchmen. The Waxbills zijn ook niet hip, maar When Love Comes is dan ook hun debuut in ons land. Dit terwijl het toch al hun derde album is. Blijkt maar weer dat het goed is dat de Nederlandse platenmaatschappij Dying Giraffe Recordings zich steeds meer als distributeur/promotor zichtbaar maakt. Van de muziek van dit trio zal niemand van de stoel vallen, maar toch – eerlijk is eerlijk – is When Love Comes een aanstekelijke plaat. De eerder genoemde bands zijn een referentie, maar ook een typisch Engels bandje als The Kooks – luister maar eens naar “First Aid Kit”. In “Skeleton” vrees ik zelfs dat er gereggaet gaat worden, maar ze houden zich gelukkig in. Daarna is er ruimte voor een wals met een twang en zit ik weer op een ander spoor. Waar ik dan weer van afraak door een Tim Knol-achtig-liedje. De plaat gaat zo vol afwisseling naar het einde, aanstekelijk, maar toch een beetje doelloos en wat twijfelachtig. De band rond Nathan Warriner weet mij nog niet helemaal te overtuigen, maar van de gevoelige afsluiter “Shattered” krijg ik op de valreep toch nog kippenvel.
mij=Dying Giraffe
4 reacties