Wat doe je als je band ermee ophoudt? Nou, dan ga je verder onder een andere naam en zoek je er wat nieuwe leden erbij. Zo ontstond TOY uit het geliquideerde Joe Lean & The Jing Jang Jong. Drie leden ging verder en voegden er nog twee nieuwe aan toe en voilà: hier is het debuut. De bandnaam was niet mijn keuze geweest: moeilijk googlebare naam en er zijn meer bandjes die zo heten. Maar ja… Deze TOY komt uit Londen en probeert het met een mix van psychedelica, krautrock, indie en rock te gaan maken. Bij de eerste tonen in “Colours Running Out” denk je dat ze wel erg goed naar de trips van Brian Eno hebben geluisterd, maar na ruim een halve minuut als zanger Tom Dougall zich ermee gaat bemoeien, dan wordt het meer een liedje. Iets wat David Bowie in zijn Berlijnjaren ook prima deed. TOY levert op het debuut – met de verrassende titel TOY – twaalf liedjes af die bij elkaar bijna een uur klokken. Niets geen hapklare brokken dus, maar wel een reis die je meevoert naar de jaren zeventig en je op andere momenten weer in het nu zetten. Zo doet “The Reasons Why” mij weer aan Doves denken. Het verbaast me trouwens niet dat ze op dit moment in Engeland aan het toeren zijn met Death In Vegas, ook al zo´n band waar ze overeenkomsten mee hebben. Net zoals de nog niet genoemde vriendenband The Horrors. TOY is een band die langzaam qua succes gaat groeien en ongetwijfeld binnen een jaar zelf headliner is. Nu nog gericht op thuisland Engeland, maar de rest van de wereld volgt ongetwijfeld. In november staan ze in ieder geval op Crossing Border.
mij=Heavenly
4 reacties