Zelfs al is het vijf maanden na de release, er kunnen nooit genoeg recensies zijn van een goeie plaat. Deze zomer won ik bij het loffelijke Nederlandse zine The Daily Indie de derde cd van A Place To Bury Strangers, Worship. En hoeveel cd's er ook verder nog wel niet in de speler langsgeweest zijn, mijn vriendin was fan van deze. 'Het is gewoon een briljante band!', citeer ik haar. 'Met dat jaren '80 galmbakkengeluid van ze!' Want elk nummer is ogenblikkelijk herkenbaar als A Place To Bury Strangers. De duistere broer van Interpol, die als beste nummers “Keep Slipping Away” en “To Fix the Gash in Your Head” heeft, maar op dit derde album de catchy liedjes laat voor wat ze zijn. En dat maakt het geen minder goeie plaat. Het verdient respect als een band consequent zijn ding blijft doen. Net als stormen en orkanen in de herfst. (Stonehead)
Voor de puristen onder ons kan een zoektocht nooit lang genoeg duren. Zo houd ik enorm van Jesus & The Mary Chain maar kan ik ook intens genieten van My Bloody Valentine-platen. Wat zou het dan mooi zijn als er muzikanten zouden zijn die exact dezelfde smaak hebben, een bandje beginnen en al tig platen lang een chagrijnig shoegaze-geluid laten horen met bakken galm, distortion, feedback en dronende gitaarpartijen die elke riff praktisch de bocht uit laten vliegen. A Place To Bury Strangers is dus zo’n band. Sinds 2006 is Worship officieel de derde langspeler. En nu blijkt dat de band de omgekeerde weg bewandelt. Nee, A Place To Bury Strangers is niet gestart als een snerpend feedback-orgasme, de band maakte Curve- en Lush-achtige droompop. Buiten alle randgeluidjes klonken wonderschone pareltjes door. Nu is dat gepolijste poppy karakter verdwenen, zijn de versterkers opgeschroefd en is noise uit de jaren tachtig het kernwoord. Alsof je naar een oude ep van Lee Ranaldo & The Loaf aan het luisteren bent. En toch houdt de band alle songs behapbaar met net genoeg juiste elementen en catchy refreinen om het mooie per song te leren herkennen. Hit- of radiogevoelig zal A Place To Bury Strangers nooit worden. Volgens mij is er de heren meer aan gelegen om het alternatieve publiek bij de lurven en de kladden te nemen en het voortdurend te prikkelen met de schoonheid achter elke piep, knars en uithaal. (Rene)
mij=Dead Oceans/Konkurrent
4 reacties