Boys Noize – Out of the Black

Over Daft Punks Human After All heb ik zeven jaar terug al eens een ei gelegd. Out of the Black, het derde album van Boys Noize, is een robotmatige kopie. De vocoderstem, de lang aangehouden simpele teksten, het gitaar-achtige type synthesizers, het tempo, deze plaat verdient meer dan een vergelijking, het is zowat Daft Punk-plagiaat. “What You Want” is een “Human After All”-doordrukje, “Reality” is “The Brainwasher” maar dan met wat Crystal Castles-achtige vocals, in “Ich R U” zit een stukje “Aerodynamic”, “Merlin” is “The Prime Time of Your Life” inclusief die steeds hoger wordende alarmsirene, “Stop” is “Burning”, het houdt niet op. Leuke puzzel voor de fans natuurlijk, en een mooie ode aan de grootmeesters voordat ze zelf hopelijk weer iets echt nieuws uitbrengen, maar toch blijf je dan met een album uit 2005 zitten. De gastbijdrage van Siriusmo aan “Conchord” is een welkome afwisseling, maar ook die heeft elders beter werk afgeleverd. Je blijft toch hopen op dat Bloody Beetroots-achtige moment dat alles in de overdrive gaat, maar dat hoeft van Boys Noize kennelijk niet meer zo. Het muzikaal enige echt originele aan Out of the Black zijn daardoor de twee hiphoptracks: Snoop Dogg krijgt een waardige vijfnotige killermelodie mee (“Got It”) en Gizzle (wie?) mag in “Circus Full of Clowns” een prettig trage basslijn bevolken. Nou moet gezegd worden dat Boys Noize na een matige tweede plaat hier op zijn minst een return to form maakt door weer consistent en vol plezier te klinken, maar ja, deze plaat IS al gemaakt. Wie muzikaal een beetje is doorgegroeid in deze stijl – ik zat net The Flashbulb en Igorrr te luisteren – kan Boys Noize rustig vergeten anno 2012. Als je Ridha's biografie op Soundcloud leest, waarin hij zegt “I get bored really easily with sounds”, kun je weinig anders dan in lachen uitbarsten. Maar goed, dan hebben de andere talenten op Boys Noize Records tenminste iets om te overtreffen.

mij=Boys Noize