Nou nou nou. De woordgrap van het jaar weer hoor, om Vitalic 'dood' te verklaren en zijn derde album verder te negeren. Ik zal de naam van de bewuste twitteraar verder niet noemen, want veel liefde voor knallende electro heeft diens medium überhaupt nooit gehad. Vitalic, alias de Fransman Pascal Arbez (die ik eerder voor deze site mocht interviewen), is nooit zo van het subtiele geweest, laat al tien jaar menige clubzaal zweten en zou als koning van de electrostampers aan Tom Cosm's ebook 10 Ways to Keep the Creative Juices Flowing ook niet veel gehad hebben. Zijn eigen rave age is vooral een beetje voorbij, getuige mellow popnummers met zang op deze plaat als “Fade Away” en “Under Your Sun” die een beetje richting David Guetta gaan, waarin we Vitalic vooral nog herkennen aan zijn gebruik van het laag. In de productie van dit soort nummers is-ie bovendien ook echt gegroeid ten opzichte van Flashmob, maar dat was eigenlijk niet waarom ik naar Rave Age ging luisteren. Dat is meer vanwege een single als “Stamina” (check die video). In “No More Sleep” draait het gelukkig juist om de geweldige nineties-synth die rond 00:40 invalt, maar Vitalic moet zelf al bedacht hebben dat hij dat soort one-trick-pony's al vaker gedaan heeft (op 2:21 in hetzelfde nummer blijft dezelfde synth vooral erg op de achtergrond – zoiets had hij op OK Cowboy en Flashmob veel beter gedaan). Wel weer vintage Vitalic zijn “La Mort Sur Le Dancefloor” en het wobbelige “Next I'm ready”. Kortom, Rave Age is best een aardige plaat, maar hij laveert erg tussen wat je al van Vitalic kent en net wat te repetitief experiment (het kalme “Nexus”). Misschien dat de minimix van het album daarom juist zo vet klinkt. Dan vallen de nummers die bij herhaaldelijke beluistering storend worden (“Vigipirate”, “The March of Skabah”, “Lucky Star”) niet zo op, en dat zijn er net wat teveel. Een echte rave zal-ie live vooral ontketenen met zijn oude werk.
mij=DIfferent
4 reacties