Eleni Mandell – I Can See The Future

Er kunnen nog zoveel talentenjachten gehouden worden die op zoek gaan naar die ene perfecte stem, maar uiteindelijk zijn het meestal de minder technisch geschoolde stemmen die mij weten te raken. Dat gebeurde ook toen ik naar I Can See The Future, het achtste album van de uit LA afkomstige Eleni Mandell luisterde. In haar leven was ten tijde van het maken van deze plaat genoeg aan de hand om er een album mee te vullen. Haar relatie ging uit en gezien haar leeftijd werd het hoog tijd om de beslissing te nemen of ze wel of geen kinderen wilde. Mandell wilde wel maar zat zonder man en besefte dat de voorspelling van een waarzegster, die ooit in haar kaarten zag dat Eleni Mandell op haar 32ste gelukkig getrouwd zou zijn, kwakzalverij was. Nu of nooit, dacht Mandell, en ze nam het heft in eigen hand en raakte via een zaaddonor zwanger van een tweeling. Dit zou een heel verbitterd album over gemiste kansen op kunnen leveren, maar Mandell bekijkt het liever van de zonnige kant. I Can See The Future bevat dertien lome, melancholische popliedjes waarin ze met haar warme stem zingt over oude liefdes (“Magic Summertime”), vooruitblikt op eventuele nieuwe liefdes (“The Future”) en zich afvraagt welke man deze moeder van twee in zijn armen zal nemen (“Bun In The Oven”). Maar het wordt nergens zielig of zwaarmoedig, Eleni Mandell bekijkt alles van de positieve kant. Ze krijgt muzikale hulp van niet de minsten, Inara George (The Bird And The Bee) en Becky Stark (Lavender Diamond), met wie Mandell als The Living Sisters ook platen maakt, zorgen voor de achtergrondvocalen, de pedal-steel gitaar van Greg Leisz geeft “Desert Song” de desolate sfeer die de titel doet vermoeden en Los Lobos saxofonist Steve Berlin geeft “Who You Gonna Dance With” een flinke portie soul. I Can See The Future is een knappe, persoonlijke plaat geworden die nergens somber wordt maar juist hoopvol vooruit blikt.

mij=Yep Roc / Munich