Goose

In 2006 debuteerde het Belgische kwartet Goose met prijsalbum Bring it on. Hiermee torpedeerden de bevlogen jonge honden zich rechtstreeks de Eredivisie van de alternatieve dancemuziek in. Met hun bezielende, beukende electro uit hetzelfde straatje als Justice wisten ze veel zieltjes te winnen. In 2010 volgde Synrise. Op deze plaat werd wat gas terug genomen. Het neerzetten van een met melodieën doorvlochten atmosfeer was het nieuwe uitgangspunt – maar nimmer werd de dansbaarheid uit het oog verloren. Anno 2012 is het Kortrijkzaanse viertal weer terug met Control Control Control. Een album waarop ze zijn wedergekeerd naar de basis. Alle nummers werden live ingespeeld en zo min mogelijk bewerkt, om het rauwe bandgevoel te waarborgen. File Under sprak met zanger Mickael Karkousse en bassist Tom Coghe over het nieuwe album, Vlaamse faam en de de acrobatische spagaat tussen dance en rock.

mij=Door: Guus
Op jullie website verklaren jullie dat ‘More than ever, we wanted to control what is happening to our music’. Desondanks hebben jullie voor het eerst in jullie carrière bij de opnemen van het nieuwe album de hulp van een producer gezocht.
Tom: 'Klopt. Het verhaal van deze plaat is dat we de controle naar ons toe wilden trekken, maar tegelijkertijd ook de controle wilden leren afgeven. Dat hebben we gedaan met de producer Paul Stacey. We hadden hem vooral erbij gehaald om de live-energie goed op tape te kunnen zetten. Maar stilletjes aan groeide zijn rol en gaven we hem het vertrouwen om zijn mening te geven over de nummers en zelfs aanpassingen te doen. Het was uiteindelijk een heel creatieve wisselwerking. Daar stonden we vroeger nog niet voor open.'
Paul Stacey is vooral bekend om zijn werk met rockbands: onder andere Oasis en the Black Crowes staan op zijn CV. Waarom hebben jullie niet gekozen voor een danceproducer?
Tom: 'Voor ons was het heel verfrissend dat Paul uit een andere wereld komt als waar wij de laatste jaren in werken. Het was een verrijking voor hem zowel als voor ons. Het ging vooral om de muziek. De feeling die er was en de muzikaliteit.'
Mickael: 'En dát overstijgt alle genres; het gaat uiteindelijk om het gevoel.'
En vanwaar de keuze om de opnamen live in te spelen?
Mickael: 'We wilden de energie van optredens kunnen vertalen naar de plaat. We hadden lang gezocht naar de beste manier om dat te doen. De naïviteit en spontaniteit van het eerste album moest teruggeroepen worden. We hebben de nummers dan ook erg snel geschreven en vervolgens opgenomen. Na optredens krijgen we vaak een dvd opgestuurd van de show, of een cd met de audio-opnamen. We merkten als we het terug luisterden: ‘Shit, wanneer we samenspelen klinkt het als zo een brok energie! Dat willen we ook eens op een deftige manier op kunnen nemen.’ En dat hebben we gedaan bij Control Control Control. Zodat de meest relevante versie van Goose aan ons publiek ten gehore gebracht kon worden.'
Jullie roem in België kent bijna geen grenzen. De Morgen (één van de grootste kranten van Vlaanderen, red.) wijdde een kleurenbijlage van de zaterdageditie in november geheel aan jullie. Hoe krijg je dat voor elkaar?
Mickael: 'Het was een idee van onszelf. We waren in de zomer bezig met een biografie. Het idee ontstond om vanuit onze wereld over Goose te vertellen, om iedereen die met ons gewerkt heeft de aandacht te geven. Het leek ons ook leuk om aan het publiek te tonen wie óns weer geïnspireerd hebben. Eerst wilden we super lo-fi op simpele a4-tjes in het zwart-wit gedrukt onze biografie uitbrengen. Maar daar zouden wij niet al onze ideeën in kwijt kunnen. Dus ik dacht: ‘Oké, we gaan een magazine maken’.'

En De Morgen ging akkoord?
Mickael: 'Ja! Maar begrijp wel: voor ons was het absoluut geen marketingding. Het was niet om onszelf te verkopen. We wilden ons op een andere manier uitdrukken dan we normaal deden. We staan bijvoorbeeld ook op springen om een soundtrack te maken. We zijn allerlei gebieden aan het aftasten.'
Jezelf verkopen of niet; Goose is niet bevreesd voor het grote publiek. Jullie hebben eerder muziek verleend aan reclames van Coca-Cola en de Champions League. Hebben jullie hier in de band discussies over gehad?
Mickael: 'In het begin hebben we daar inderdaad wel over gepraat. Nu zien we het als een vorm om onze muziek te verspreiden. Maar aan een politieke partij zullen we bijvoorbeeld nooit onze muziek verlenen. Gelukkig is het ons trouwens ook bespaard gebleven de band te worden ‘van die reclame’. Onze muziek heeft wat dat betreft niet té veel exposure gekregen.'
Tom: 'Kijk, twintig jaar geleden kon je dat als groep nog permitteren: een reclame weigeren. Maar de tijden zijn veranderd. Ook door het publiek wordt er nu anders naar gekeken, denk ik. Het is niet fout om een nummer ergens aan te koppelen. Zolang het nummer maar goed is.'
Het interessante aan Goose is de eeuwige spagaat tussen de dancescene en de bandjeswereld. Twee uitersten die op veel vlakken elkaar tegenspreken, maar jullie slaan er een brug tussen. Waar classificeren jullie jezelf?
Mickael (lacht): 'Het is inderdaad niet helemaal duidelijk waar we thuis horen…'.
Tom: 'Het is gewoon wat we doen. Op een dag hebben we besloten dat de muziek die wij maken ‘electrorock’ heet. Er zijn danceinvloeden en rockinvloeden, maar voor ons is er geen verschil. Voor andere is het misschien wel moeilijk te plaatsen. Maar voor ons niet.'
Jullie doen veel nachtclubs en dance-georiënteerde festivals aan. Het publiek aldaar is er vaak meer om een leuke avond te hebben en te kunnen dansen, dan om aandachtig naar de muziek te luisteren. Schuurt dat nooit?
Mickael: 'Jawel, maar je krijgt er ook andere dingen voor terug. De setting van zo’n discotheek is vaak wel uniek. Oke, de mensen staan te dansen en hebben misschien veel te veel gedronken, of veel te veel drugs genomen. Achteraf weten ze misschien ook niet zo goed meer wie of wat ze gezien hebben. Maar wat je op zo’n moment van het publiek terugkrijgt, de energie, is erg chique. (Stilte). Maar we zoeken inderdaad wel afwisseling in de plekken waar we spelen.'
Wat zijn de plannen voor de komende tijd?
Mickael: 'De plaat promoten. Veel optreden. Het album is net uitgekomen in Duitsland, Frankrijk en de U.K. En Australië staat voor volgend jaar op het programma.'
Met een vakantie eraan geplakt?
Mickael: 'Voila!' (lacht)