Weliswaar is het al weer enkele maanden geleden dat All Or Nothing uitkwam, maar het punkjaar zou niet compleet zijn als hier niet toch wat ruimte voor gemaakt zou worden. Praktisch alle recensies die de afgelopen twintig jaar over Pennywise geschreven zijn kwamen neer op “meer van hetzelfde”. Twee decennia dezelfde cirkel: een dozijn liedjes schrijven en opnemen; twee jaar touren en dronken worden; een dozijn liedjes schrijven en opnemen etc etc. Totdat er iets knapte in zanger Jim Lindberg en hij besefte dat dit leven niet te combineren valt met een vrouw, gezin en huishouden. Dit resulteerde in een heerlijk ontnuchterend boek (Punk Rock Dad) en de daaruit volgende geweldige documentaire The Other F Word, beide onbetwiste aanraders voor alle oudere jongeren die eveneens geconfronteerd worden met de beperkingen van het punk credo “Live fast, die young”. Lindbergs ultieme conclusie was dat hij maar beter kon stoppen met de band. Dat was natuurlijk even slikken voor veel fans, maar het nieuws dat Ignite zanger Zoli Teglas de permanente vervanger zou worden compenseerde in één klap alle leed. Teglas' andere band had sinds 2006 toch al geen studio meer gezien en staat niet bepaald bekend om haar extreme productiviteit; tijd zat dus. Waar Lindberg grossiert in het continu herhalen van dezelfde zanglijntjes is Teglas juist een zanger met een enorm bereik, iets wat de verwachting hoog maakte. En terecht, zo weten we inmiddels zeker, want All Or Nothing is absoluut één van de punk hoogtepunten van 2012. De combinatie van de typische – en op zich totaal niet vernieuwende – gitaarriffs van Pennywise, met de veel meer gevarieerde en indrukwekkende stem van de nieuwe zanger, is een gouden. Twaalf meezingers die geschapen lijken te zijn voor grote festivals, wat dan ook zeker het plan was. Het noodlot sloeg echter toe en Pennywise' hele tournee werd gecancelled vanwege ernstige rugklachten bij Teglas. Zo ernstig dat hij ondertussen de band heeft verlaten en vervangen is door – u raadt het al – comeback-king Lindberg. Een mooie soap dus, maar in mijn optiek doodzonde. Voor het eerst in 15 jaar deed Pennywise er weer eens een keertje toe, maar nu alles weer terug is bij het oude lijkt dat van korte duur geweest te zijn. Desalniettemin genieten we er van zolang het duurt en prijkt All Or Nothing hoog bovenaan mijn lijstje van favorieten dit jaar.
mij=Epitaph
4 reacties