Je hebt bands die aan het begin van hun carrière de Nederlandse Popprijs winnen, je hebt bands die pas veel later in hun carrière hiermee beloond worden. Bettie Serveert is van het eerste soort. Maar ook ná 1994 – toen de band de prijs won – hebben ze een indrukwekkend oeuvre voortgebracht, en hun debuutalbum Palomine is een onverslijtbare klassieker gebleken. Niet voor niets voerden ze het recent nog integraal uit. Bettie gaat echter gewoon door en brengt na drie jaar weer een nieuw album uit. De voorganger stamt alweer uit 2010, al zou je de in 2011 uitgebrachte release onder de naam Me & Stupid eigenlijk ook wel als een Bettie-album mogen zien. Joppe Molenaar (ex-Voicst) lijkt inmiddels als drummer een blijver en de Betties zijn op dit album in topvorm. Oh Mayhem! rockt (“Shake-Her”), kent de gevoelige snaar zonder clichés (“Mayhem”), bevat zijn noisy momenten (“Tuf Skin”), laat Peter Vissers gitaarwerk blinken (“Loser Track”), Carol van Dijks stem schitteren (“Receiver”) en is als totaal afwisselend genoeg om als album geheel te boeien. Het fijne is ook dat er nergens instrumenten of productionele trucs te bekennen zijn die het album aan een bepaalde tijd linken. Legendarisch als Palomine zal Oh Mayhem! niet worden, maar dat komt doordat er inmiddels al heel wat aan Bettie-releases op de markt is. Oh Mayhem! is echter een van de betere albums. Ik hoop oprecht dat we nog lang van ze mogen genieten, want dit is nog steeds de beste indierockband van ons land.
mij=Palomine Records / Pias
“I need to get my touchscreen back!’
(dacht ik in Tuf Skin)
modern times…
hele andere plaat dan ik op basis van de recensies had verwacht. Super-poppy eigenlijk.