Ik zou me bijna zorgen maken om Andrew Wilson. Deze frontman van Die!Die!Die! blijft nu al sinds de oprichting van de band in 2003 vol gas doorgaan. Het oeroude principe: we maken een plaat om te toeren, we zijn op tournee om een plaat te kunnen maken is zonder twijfel van toepassing op hem en zijn band. Dat doen ze zonder aan energie in te leveren, maar het kost ze blijkbaar wel bassisten. Ze zijn al aan hun vierde exemplaar toe. Harmony, de nieuwste worp van Die!Die!Die! voelt ook weer alsof je in je blote kont naar buiten loopt op de eerste vriesdag van de winter: ongemakkelijk, verkwikkend en weldadig alles prikkelend wat je in je hebt. Ik houd daar van en ga er graag in op. De noise van Harmony geeft me energie, maakt me opruiend en bijna aan het huilen doordat ze zo op me in blijven beuken zonder daarbij toch MELODIE met hoofdletters te kunnen schrijven. Vanaf de eerste fuzzy wah-wah riff aan het begin van “Oblivious Oblivion” tot de trage zenuwslopende afsluiter “Get Back”, Die!Die!Die! neemt bezit van je van top tot teen. Dat komt niet alleen door de overduidelijke bezetenheid van Andrew Wilson, bassist Michael Logie en Michael Prain vallen je op dezelfde overtuigende manier aan, zonder dat ze vervallen in eenheidsworst aan herrie. Alhoewel wat ruiger, deze band roept bij mij bij vlagen eenzelfde soort gevoel op als ik heb bij de twee cd's van The God Machine. Dan ben je heel goed. Vind ik.
Ook Raketkanon heeft lawaai maken hoog in het vaandel staan, maar doet dit op een andere manier. Minder op de emo, meer op de overrompeling en de gekte gericht. Anders kun je een openingstrack als “Herman” niet betitelen. Als een sluw roofdier neemt de sludgy, loodzware noise na een paar omsluipingen een aanloop neemt je in bezit en doet daarna een poging om je met huid en haar op te vreten. Blijkbaar is Raketkanon de uitlaatklep waar de leden van Kapitan Korsakov, Waldorf en Tòman bij hun (toch niet bepaald pannenkoekenbakkers) eigen bands niet aan toe komen. Normaal zijn liedjes die simpel een voornaam als titel hebben nog wel eens liefdevol, hier zijn alle tien de namen garantie voor een witte jas met de handen op de rug gebonden als je zegt dat je ze opdraagt aan degene die luistert naar zo'n naam. Het past wel bij het onconventionele karakter van de songs in ieder geval. Luister maar eens “Laura”. Je hoort van een afstandje de roversbende onder leiding van dromer Pieter de Wilde aankomen, maar hoe je er ook aan probeert te ontkomen, na zijn drumroffel op klokslag twee minuten, staan ze pardoes naast je en doen hun wilde krijgersdans om je. Om vervolgens als sneeuw voor de zon op te lossen. Om nog maar te zwijgen over wat ze van Helen overlaten. Als je naar dat nummer luistert met je ogen dicht, dan ehm nu ja brrrrr.
File Under gaf enkele setjes tickets weg voor het optreden van Raketkanon in W2 op 27 januari jl. Gewoon zo maar! Daarvoor ben je nu dus te laat he. Maar dat snapte je vast wel.
mij=Golden Antenna / Konkurrent & Zeal / Konkurrent
4 reacties