Indians

De Deen Søren Løkke Juul maakt onder de naam Indians op het eerste gehoor het typische soort ijzingwekkende, sprookjesachtige popmuziek dat we binnen de Scandinavische popscene gewend zijn. Maar na meerdere luisterbeurten valt er op het debuut Somewhere Else een spannend bolwerk aan kleine nuances and subtiliteiten te ontdekken. De kraakheldere, bijna midi-achtige productie – waar Søren eigenhandig voor verantwoordelijk is – zorgt ervoor dat alle componenten op zichzelf staan, bijna als een zonnestelsel met hemellichamen die door middel van zwaartekracht en magnetische velden continu in beweging blijft. 'Ik heb een kleine achtergrond in elektronische muziek', legt de introverte Deen uit. 'Ik bouw patronen graag herhalenderwijs op.' Het relatief toegankelijke, ritmische “Reality Sublime” kaart hij als voorbeeld aan.

mij= Door: Jasper
Voor een jonge muzikant die nu pas zijn debuut uitbrengt heeft Søren buitengewoon veel professionele live-ervaring opgedaan. Nog geen week geleden voor deze persdag verzorgde hij meer dan drie maanden lang het voorprogramma van Other Lives in Amerika. Søren: 'Ik denk inmiddels niet meer in het Deens, maar in het Engels.' Als Indians maakt Søren niet de meest toegankelijke muziek. Om elke avond voor nieuwe concertgangers in grotere zalen spelen is een benijdbare situatie voor elke relatief onbekende artiest met een dergelijk eigenwijze modus operandi. Søren: 'Mensen reageerden over het algemeen positief en ik kreeg veel goede feedback.'
Makkelijke muziek
Sørens fascinatie met muziek maken komt al op vroege leeftijd: zijn moeder speelt piano en zijn vader gitaar. 'Muziek was altijd aanwezig. Mijn vader had bijvoorbeeld een gigantische platencollectie. Muziek maken begon met de pianolessen van mijn moeder. Maar na een half jaar hield zij het voor gezien – ze vertelde me dat ik het veel te snel snel oppikte. Toen ik elf of twaalf was begon ik mijn eerste bandje met vrienden van school. We speelden rock-´n´-roll: makkelijke muziek, energieke muziek. Het was een mooie manier om met andere mensen te leren spelen. Over een lange periode speelden we samen op schoolfeesten en bruiloften.'
Om zijn vaardigheden verder uit te breiden studeerde Søren op diverse muziekscholen. In 2000 kreeg hij een telefoontje: hij mocht als toetsenist aantreden bij een professionele live band. 'Op dat moment had ik een droom verwezenlijkt. Ik wilde altijd al op de podia in Denemarken staan. En opeens deed ik dat, en kreeg er ook nog eens voor betaald.' Søren beweert nooit stil te hebben gestaan bij een bestaan buiten de muziek. 'Ik denk dat muziek het enige is waar ik altijd passie voor heb gehad. Als je datgene blijft najagen wat je echt het leukst vindt, dan slaag je op den duur. Ik heb het nooit opgegeven. Mij niet op een of andere manier bezighouden met muziek, daar heb ik mij nooit iets bij voorgesteld. Het zou zonde zijn.'
Futuristische vulkaan
Søren vertelt dat de verhouding tussen grondige opnameprocessen en beperkte mogelijkheden voor zijn band live op te treden hem prikkelde een nieuwe weg in te slaan. Hij kreeg een aanbod van platenlabel 4AD om een plaat van eigen hand af te leveren. 'Ik stond toen een beetje onder druk omdat ik nog maar een liedje klaar had liggen. Maar ik wilde niet met spoed te werk gaan. Het was de bedoeling dat deze liedjes ook live vertolkt gingen worden, dus dat moest ik in het achterhoofd blijven houden. Zodoende zijn de liedjes het resultaat van veel uitvoeren, opnemen, mixen en produceren – allemaal tegelijkertijd. Als ik met een nummer bezig was, werkte ik deze tot in de puntjes uit tot aan het volgende liedje.'
Somewhere Else is volgens Søren een muzikale correlatie van verschillende gevoelens die hij over een langdurige periode herbergt. De meeste liedjes blijven hangen in suggestieve, abstracte woordspelingen, maar op specifieke momenten slaat Søren zijn hengel meer uit naar de oppervlakte. Op het nummer “The Haunted” luidt bijvoorbeeld de zin I paint the wall up to date/so you can see it's white again. Søren: 'Het is een omschrijving van een connectie tussen twee personen. De ervaringen zijn op een muur vastgelegd, in plaats van ze vanuit je binnenste probeert op te roepen. Een manier om te zeggen: 'Laten we het opnieuw proberen.''
'Toen ik bijna klaar was met dit album kreeg ik het idee het beeld van een soort futuristische vulkaan op de cover te zetten, omdat ik het een treffend symbool vind voor een debuut. Ik ben heel lang een non-actieve vulkaan geweest.' Een vulkaan suggereert dat de gevoelens die op Somewhere Else naar buiten komen altijd al onder de oppervlakte bleven borrelen. Søren glimlacht gereserveerd en antwoordt met simpel ja-geknik.
Rusteloos
Onder het zakelijke, relatief gesloten exterieur huist volgens Søren een driftige persoonlijkheid. 'Ik ben een noodgedwongen workaholic. Zo wil ik het maar al te graag. Ik ben een rusteloos mens. Ik lees daarom geen boeken, omdat ik daar simpelweg het geduld niet voor heb. Ik moet altijd iets op mijn bord hebben om mee bezig te zijn.' Hij vertelt dat hij het proces rondom het mixen en produceren graag zelf onderneemt. 'Ik zie mijzelf niet als een echte producer. Bij Somewhere Else ontstond er een discussie of we de nummers niet eerst in demovorm op zouden moeten nemen, om vervolgens pas in een professionele studio uit te werken.'
'Waarom zou dat (überhaupt) moeten?', peinst Søren verder. 'De liedjes klinken verder prima. Ik ben nogal huiverig de boel dan weer te ontregelen.' Volgens Søren is het spontane gevoel waarmee deze liedjes zijn opgenomen het bindweefsel wat em>Somewhere Else overeind houdt. 'Ik kan nooit een take opnemen in de wetenschap het drie weken later opnieuw te moeten doen. Wat er kan gebeuren in die spontane momenten, daar houd ik juist van. Dat is magie.'
Indians is op 11 januari te bewonderen op Eurosonic. Het debuut Somewhere Else komt in februari uit bij 4AD.