John Carrie – Shy Away

Er komen in huize Ewie heel wat singer-songwriters voorbij. En Ieren. Ik heb namelijk een zwak voor Ieren en singer-songwriters. Nou kan ik wel Ierse artiesten noemen waar ik minder fan van ben en dat geldt ook voor singer-songwriters, maar dat geldt niet voor John Carrie. Deze in Nederland wonende Ier leverde tot op heden twee indrukwekkende albums af, samen met zijn begeleidingsband Moor Green. Hij gaat op Shy Away echter voor het eerst solo, al krijgt hij wat muzikale hulp. Shy Away is niet echt anders dan de voorgangers, maar door de sobere opzet is het allemaal nog een stuk intiemer geworden. Carrie durf ik wel op een lijn te zetten met artiesten als David Gray, Damien Rice en zelfs een met akoestische gitaar gewapende Eddie Vedder. Shy Away bevat elf liedjes die vanaf opener “Coming Back To Life” meteen mijn aandacht grijpen. Zoals gezegd heb ik wel wat met singer-songwriters, maar meestal weet ik het na een paar keer draaien wel. En solo is het materiaal vaak dan net wat te saai om een heel album te blijven boeien. Dat geldt dus niet voor Carrie, want het album kent geen zwakke plekken. Eigenlijk alleen maar hoogtepunten. Luister bijvoorbeeld eens naar “Reason To Run”. Dat orgel, die stem, mooier kan bijna niet. Eigenlijk zou de rode loper naar alle podia uitgerold moeten liggen, maar na wat optredens in het najaar 2012 zie ik hem alleen nog maar in het buitenland spelen. Als onze Ier nou maar niet op het idee komt om te verhuizen.

mij=Skin Peel Records