Een van de mooiste dingen die ik de laatste tijd zag en hoorde was de sessie die Nils Frahm en Chantal Acda. Da's niet zo raar, want de muziek van de kleine Duitser en frêle Nederlandse, zowel solo als in samenwerkingen met anderen is mij zeer dierbaar. Ik hoop dat het er ooit van komt dat deze twee samen een album gaan maken. Al zou een gezamenlijk optreden op voor mij bereisbare afstand me ook al heel gelukkig maken. Nu creëerde ik gisteren maar mijn eigen concert. Ik liggend op de bank, lezen in een Scandi, Frahm en Acda als liefdevolle begeleiding.
Van Frahm draaide ik eerst het helemaal bij het weer buiten passende Wintermusik. Ik roerde in mijn koffie, sloeg een pagina om en voor ik het wist was er weer een half uur voor bij. Dat was niet de enige Frahm die ik draaide die middag. Ik draaide ook nog een paar keer Screws, een cd die hier naadloos op aansluit qua toonzetting. En het mooie is dat Frahm de hele cd gratis ter download aanbiedt aan een ieder die dat wil. De negen tracks (die samen ook maar een klein half uur duren) nam hij op in een tijd dat het eigenlijk niet mocht. Frahm brak zijn duim na een klungelige val uit bed en mocht van de dokter eigenlijk helemaal niet spelen, maar de Duitser laat op Screws horen dat het extra gewicht in zijn duim zowel mentaal als fysiek geen enkele belemmering vormt om van mij (“You”) via een wonderschone rit langs de toonladder in zeven stappen bij hem (“Me”) uit te laten komen. Frahm troost, ontroert en inspireert, en weet daarmee alles wat aan negativiteit en boze gevoelens in je zit liefdevol met een warme deken te bedekken. Op een bepaald moment betrapte ik me er op dat ik al een tijdje geen pagina meer omgeslagen had en alleen maar een beetje naar het plafond lag te staren. Beschouw dat maar als een goed teken.
Ik merkte bijna natuurlijk wel dat na het voorprogramma van Nils Frahm mijn playlist overgegaan was in Toby, de tweede cd van True Bypass, het project van Chantal Acda en Craig Ward. Nu heb je break-up-platen en break-up-platen, maar deze tweede True Bypass is een van de mooiste die ik tot nu toe gehoord heb. Het bijzondere is dat de teksten die horen bij deze relatiebreuk niet geschreven zijn door Chantal Acda zelf, maar door de (mij onbekende) Britse schrijver Toby Litt. Hij heeft op pijnlijk precieze wijze weten te doen wat Acda zelf niet lukte, het schrijven van teksten die de ingrijpende gebeurtenis in het leven van Acda verwoordt. De teksten zijn zo knap geschreven dat je wat zich er afspeelt al snel een film vormt in je hoofd. De moeilijke ontmoetingen tussen de twee ex-en (“Hopes Up High”), de treffende beschrijvingen van de enorme huilbuien (“I Cried Enough”), het vluchtgedrag in nieuwe gedoemd te mislukken flirts, je bent een toeschouwer en aanhoorder bij zaken die ik zelf liever niet mee wil maken. De broze muziek die Acda samen met Ward schreef om de teksten (die waren er dus eerder) werken hier bovendien nog als additieven die de beelden begeleiden. Het maakt dat ik met Toby hetzelfde had als met Dakota Suite's The North Green Down (instrumentaal album voor zijn vroegoverleden schoonzus), zo'n plaat die zo mooi is dat je je 'em niet eens op wilt nemen in je jaarlijstjes, daar is geen plek voor dit soort broze ontroerende pracht. Die houd je voor jezelf.
mij=Erased Tapes / Konkurrent & Jezus Factory
4 reacties