Clichématig, plat en stupide zijn niet per definitie negatieve begrippen als het gaat om rock ‘n’ roll. Dat gaat helemaal op – en nu balanceer ik gevaarlijk op het koord van seksisme, ik weet het – als we het hebben over rock ‘n’ roll gezongen door vrouwen. The Runaways, Girlschool en The Donnas wisten precies hoe het moest: drie akkoorden, simpele teksten en een stoere houding. Uiteraard kan het soms ook fout gaan, vooral wanneer producer of platenmaatschappij besluit dat het geluid nog iets meer geschikt moet zijn voor het American Pie-publiek. Die valkuil hebben Spiders weten te omzeilen. Het kwartet komt uit Zweden (Gothenburg, om precies te zijn) en bestaat deels uit leden van Witchcraft en Graveyard. Maar het geluid heeft weinig tot niets met deze bands te maken. Denk eerder aan het rauwe van The New York Dolls, MC5 en – dankzij de zang van Ann-Sofie Hoyles – aan eerder genoemde hard rockende vrouwencombo’s. De nummers klinken elementair, de gitaarsolo’s missen elke inventiviteit en je brult de teksten mee voor je het weet. De titels zeggen wat de onderwerpen betreft al genoeg en zullen voor geen Nobelprijs in aanmerking komen. Precies zoals het hoort. Met Flash Point scoor je geen punten voor je hipheidsfactor, maar het vrolijkt wel mooi je kerstdagen op.
Mij= Crusher Records / Clearspot
4 reacties