Ik vond het wel een verrassende move toen ik hoorde dat Kytopia (het label van Colin 'Kyteman' Benders) het Zweeds/Canadese Thus:Owls als eerste buitenlandse act tekende. Ik had die link niet zo snel gelegd, maar ben wel heel blij dat ze er op deze manier voor zorgen dat niemand de knip hoeft te trekken om een duurdere importversie van de tweede cd van Erika Alexandersson en haar mannen aan te schaffen. Want dat je dat moet doen lijkt me evident. Op het kruispunt van lieflijke Scandinavische elfenmeisjes (Yo Anna Ternheim!), melancholische georkestreerde Scandi bandjes (Yo Efterklang!) waar Thus:Owls zich bevindt is het namelijk enorm prettig vertoeven. Zeker omdat Thus:Owls op Harbours hier weer haar eigen ongepolijste grilligheden en onverwachte invalshoeken bijvoegt. Een trektocht die zwiert van fjorden, naar bossen over uitgestrekte wegen waar niemand je ziet en lastig valt. Die je de tijd geeft helemaal op te gaan in het niets, dagdromen tot het nachtdromen wordt. Dat je bij “It's Gone Now” in het pikkedonker in een keer opschrikt en denkt, verdorie, zo'n liedje had Portishead best graag willen maken. Centraal staat altijd het precies van het goede accent (een gave!) voorziene stemgeluid van Erika. Die is echt de icing op de toch al niet te versmaden cake. Of ze het nu klein houdt in “I Weed The Garden” (ze mag hier de groentetuin alle dagen komen doen!), tot een tikkie pompeus in “The Tree” (kom mijn bomen snoeien, alle dagen!), ze blijft fier en ogenschijnlijk kinderlijk eenvoudig overeind.
mij=Kytopia
4 reacties