Fat Cat Records. Een bandnaam als U.S. Girls. Een titel als de edelsteen GEM. Het hoesje. Wat verwacht je dan? Ik had gegokt op dames die zich bezondigen aan garagerock in een lo-fi-variant. Met die eerste zat ik gedeeltelijk goed. De dames was echter maar een dame in de persoon van Megan Reggy. Zij is de U.S. Girls. Bij de eerste klanken van de opener “Another Colour” kon de garagerock in de prullenbak, het leek een psychedelische plaat te worden à la Pink Floyd in de begin jaren zeventig. Maar nee, na een liedje leek het weer meer richting de sixties meidenpop te gaan, maar het nummer wordt zover uitgekauwd dat het uiteindelijk gaat vervelen. Dan gaat het in “Jack” naar de shoegaze, in – jawel – een lo-fi-variant. Zo kan ik nog wel even doorgaan, want Reggie draait alle kanten op, inclusief een cover van “Down In The Boondocks” van Billy Joe Royal 1965). Ondanks dat er een producer als Slim Twig aan te pas komt, kan de productie door het rommelige inspelen mij weinig bekoren. Pas in de allerlaatste song, “North On 45”, komt alles samen, met name door de heerlijke sixtiesfeel die over het nummer hangt. Een van de tien vind ik een te magere score. Ik lees echter jubelende recensies over deze plaat, trek je dus vooral niet teveel van mij aan.
mij=Fatcat Records
4 reacties