Bij het intro van opener “I Came To Rock” is het meteen duidelijk wat je op Symphonic kunt verwachten: moddervette bombast, waarbij subtiliteit – toch al niet Jorns sterkste punt – geen enkele rol heeft gespeeld. Voor Symphonic zijn bestaande songs voorzien van orkestrale partijen en waar nodig geremixt. Eigenlijk een heel voor de hand liggende keuze voor Jorn, gezien de bombast die bij hem sowieso al heel gebruikelijk is. Gelukkig heeft hij niet gekozen voor de Metallicabenadering, waarin het orkest vooral een heel dure synthesizer was. Nee, het orkest is prominent aanwezig en mooi verweven met de oorspronkelijke instrumentatie. Twee covers (Dio's “Rock 'n' Roll Children” en Sabbath-met-Dio's “Mob Rules”) en verder niet noodzakelijkerwijs de meest voor de hand liggende tracks uit zijn voorgaande werk, zoals “Behind The Clown” van Out To Every Nation. Het blijven natuurlijk de bestaande songs waar orkestpartijen overheen gelegd zijn, dus misschien haalt het er niet alles uit wat erin zat en ligt de Metallicaanse orkestratie hier en daar wel degelijk op de loer, zoals bij “War Of The World”. Niettemin werkt de over-the-top-bombast meestal erg goed, zoals in bijvoorbeeld “Black Morning” en “Vision Eyes”. Jorn heeft op zijn solo-albums mijns inziens vaak te lijden onder ondermaatse composities, die wel volgens de regeltjes zijn maar te zelden verrassen. De toevoeging van een orkest maakt in elk geval dat het ook muzikaal weer wat meer opvalt. Alleen al om die reden is dit een zeer geslaagd uitstapje.
mij=Frontiers / Rough Trade
4 reacties