Afrikaanse roots heeft ze, de 27-jarige, Engelse singer-songwriter Kyla La Grange. Vader komt uit Zimbabwe en moeder uit Zuid-Afrika, maar voor Kyla's geboorte verhuisde het gezin al naar Engeland. Het Afrikaanse bloed in haar aderen kan de reden zijn voor de sound van haar debuutalbum Ashes. In de elf liedjes schuwt La Grange het grote gebaar niet. Alles is vol, opzwepend en dramatisch op dit album, inclusief de hoes. De toon wordt meteen gezet met “Walk Through Walls”, een popnummer wat we in de jaren tachtig nog wel slikten, maar nu weten we beter, het verzuipt in bombastische en opzwepende ritmes. “Courage” klinkt gewoon lelijk door te veel echo en in “To Be Torn” gooit La Grange het over een andere boeg door ijl en hoog te zingen, zoals Sharon den Andel van Within Temptation. Zingen kan ze best wel, maar de liedjes op Ashes worden finaal om zeep geholpen door de overdadige arrangementen en bombast. Jammer, want in kleine liedjes als “Heavy Stone” en “Catalyst” laat ze horen dat ze al die poespas niet nodig heeft. Na het laatste nummer “Lamb” is het even wachten voordat de hidden track “Sympathy” begint. Het wachten waard, daarin laat La Grange al haar kwaliteiten horen in een goed liedje wat nu eens niet verzuipt in een muur van geluid. Drie goede liedjes van de elf is echter een te magere score en ik kan dan ook niet anders dan concluderen dat het debuutalbum van Kyla La Grange één groot, slecht melodrama is.
mij=Sony Music
4 reacties