Komatsu vind ik een goed gekozen bandnaam. Het klinkt als een Japanse vechtsport waarbij (in dit geval) de gitaarriffs als mokerslagen op je gezicht timmeren, maar in werkelijkheid is het een Japanse producent van bouwmachines. Kan ook. De Eindhovense groep zit dan ook in het prettig slopende genre van stoner/sludge, zoals dat al goed te horen was op de vorig jaar verschenen gelijknamige EP. Gitarist/zanger Erik van Schenk-Brill werd daarna vervangen door Stephan Quint (GodsChosenDealer, Motorbongo), waarna hij samen met Mo Truijens (zang/gitaar), Martijn Mansvelders (bas) en Miriam Bekkers (drums) in het najaar van 2012 begon te werken aan het debuutalbum Manu Armata (Latijns voor gewapenderhand). Opvallend genoeg vind ik het resultaat wat minder overdonderend dan de EP, terwijl het toch een schot voor open doel leek. De samples die veelvuldig werden gebruikt op de EP en een extra schwung gaven aan het straffe geluid van de band zijn grotendeels weggelaten, en er is meer ruimte voor rustigere passages en melodie. En daar wringt de schoen. De melodielijnen zijn bijvoorbeeld niet sterk gezongen en trekken de songkwaliteit naar beneden, zoals (ten dele) op “Fasten Your Belts”, “Lean On Me” en “Under Your Skin”. Daarnaast kan een rustpunt prettig zijn, maar een nummer als “When Wolves Cry Wolf” haalt er alleen maar de vaart uit. “Evil Be Gone” als laatste nummer wordt zelfs tegen het einde weggedraaid, waar ik eerder zou kiezen voor een knetterend einde. Daar staat wel tegenover dat ze de strak pompende en vuig marcherende riffs niet zijn vergeten en vooral de up-tempo stukken van deze plaat imponeren (het sluitstuk van “Motherload” bijvoorbeeld met een aardige solo, het opzwepende “Kamikaze”, en het opruiende ritme van “Beat You To The Punch”). Komatsu zal me daarom nog best wel eens knock-out kunnen slaan bij een live-optreden en dat onderga ik dan gewillig.
mij=Suburban
4 reacties