Rare jongens die Italianen. Iori's Eyes bewees het een tijdje terug al met een curieuze debuutplaat en Niagara doet er op hun eersteling nog een schepje bovenop. Otto stuitert alle kanten op. Gevoelige snaren, psychedelische samenzang en indrukwekkende beat programming, het drietal lijkt zich op eender welk terrein thuis te voelen. Hoewel het Engels van de mannen volslagen onverstaanbaar is – zo kan ergens 'the summer is gone' gemakkelijk doorgaan voor 'december is gone' – voelt de plaat overwegend Brits aan. De vergelijking met Tunng dringt zich hier weer eens op, maar in een moeite door neemt Niagara ook IJsland op de korrel, iets waarin Cheek Mountain Thief ze al voorgegaan was. Luister bijvoorbeeld eens naar het vrolijk rinkelende “Seal”, dat begint met een kekke ukelele. Het beste en meest experimentele materiaal heeft de groep voor de b-kant bewaard. “Etacarinae” combineert een The Coral-dreun (en refrein) met vocoders en de fun van de Super Furry Animals. Daarna wordt het helemaal mal, als iemand Squarepusher lijkt te hebben ingevlogen voor een lesje in glitch en gedrilde beats. Otto bevat slechts acht liedjes, duurt een half uurtje, maar heeft daaraan genoeg om de de luisteraar in een grote toverketel te gooien.
mij=Monotreme
4 reacties