Het hoesje van de nieuwe plaat van Phosphorescent geeft al veel weg: een lachende dame, half ontbloot op een bed. Op de voorgrond een man met hoed die net iets te hard lacht. Over de foto hangt een zweem van ooit, een waas die er op duidt dat we naar het verleden kijken. Gelukkiger tijden. En prijsnummer “Song for Zula” ondersteunt dat beeld: 'Some say love is a burning thing / That it makes a fiery ring / Oh but I know love as a fading thing'. Waarmee Matthew Houck aka Phosphorescent ook nog eens stevig knipoogt naar Johnny Cash’s “Ring of Fire” ('Love is a burning thing / and it makes a fiery ring'). Maar voordat we deze parel te horen krijgen, moeten we eerst iets anders beluisteren. Want Muchaho opent en sluit als een klassiek muziekstuk met een inleiding – “Sun, Arise! (An Invocation, An Introduction”) – en sluit af met een variant hierop – (Sun’s Arising (A Koan, An Exit). We horen een soort van koorzang, begeleid door bubbelende synthesizers en vooral stomvervelend. Als we deze twee muziekstukken weglaten, houden we acht prachtige Phosphorescent-tracks over. Wankel, zoekend, met rare, soms irritante geluiden (de hikjes in “Ride On / Right On”) en ver weg van de stoere southern rock van Here’s To Taking It Easy uit 2010. Maar met een aantal van de mooiste nummers die Matthew Houck ooit opnam: “Terror in the Canyons (The Wounded Master)”, “Muchacho’s Tune” en vooral “Song for Zula”.
Mij=Dead Oceans / Konkurrent
4 reacties