Player – Too Many Reasons

Veel overlap tussen acteren en muziek is er niet in Nederland. Hooguit besluit een actreutel dat ze kan zingen, of besluit een B-zanger dat 'ie wat vaderlandse geschiedenis nóg dramatischer moet maken dan het al was. In de Verenigde Staten is dat heel wat gewoner. Nou ja, sommigen zijn niet goed in zingen én in acteren, anderen houden er een wat merkwaardige variant op zingen op na, en natuurlijk heb je ook daar films die verkocht moeten worden puur op de bekendheid van de celebrity in kwestie. Maar er is meer overlap van acteren en musiceren waar beide vrij serieus worden bedreven. Jared Leto met 30 Seconds To Mars, Rick Springfield, die acteren en musiceren al jaren naast elkaar beoefent, en Ronn Moss. Ronn Moss, ja. Eerst bassist, toen jarenlang soapie en nu weer zanger en bassist in dezelfde band, Player. Noch als acteur, noch als musicus haalt hij het niveau van Jared Leto, maar toch, hij neemt het serieus. Samen met zanger/gitarist Peter Beckett bracht hij al een EP uit met een remake van het hitje “Baby Come Back” en nu is het er album Too Many Reasons. Je kunt er van alles van zeggen, dat het vrij veilig en braafjes is, dat de jaren tachtig nooit heel ver weg zijn, dat de andere carrière van Moss vast zal helpen bij de verkopen, en het is allemaal waar. Maar tegelijkertijd moet je zeggen dat ze met veertien songs ergens tussen Foreigner, Hall & Oates en Rick Springfield weliswaar verantwoorde knuffelrock maken, maar dat het qua instrumentatie en zeker wat de koortjes betreft wel degelijk verrekte goed gedaan is. Het is allemaal precies modern genoeg om aan de goede kant van de streep te blijven, de stemmen passen perfect bij elkaar en tegenover een enkele wel heel magere composities als “Tell Me” staan genoeg prima songs om mij een album lang geïnteresseerd te houden. Het heeft een eightiesfeel zonder eightiesproductie, en dat is nog best zeldzaam in dit genre. Het is me écht niet gelukt om dit een vervelende plaat te vinden…

mij=Frontiers / Rough Trade