Een huisgenoot beweerde bij hoog en laag dat voormalig Of Montreal-bandlid Sinkane zijn tweede album opent met een cover van Steve Miller, iets wat ik zelf niet had gemerkt. Het zegt veel over mijn classic rock popquiz-kwaliteiten – ik dacht ooit dat “California Dreamin'” een leuk Beatles-nummer was – maar het toont ook aan dat de kameleon Sinkane een heel eigen stijltje heeft. “Runnin'” ís namelijk geen cover! Kwesties van originaliteit daargelaten staat ook de rest van deze fijne fusion-plaat vol smoothe seventies grooves, die allemaal iets zomers hebben. Het zal de Soedanese achtergrond van Achmed Gallab zijn. De relaxte percussie kreunt als balearic house (“Lovesick”), en Sinkane zal net als Tiga (en Corey Hart!) zijn zonnebril ook wel 'by night' ophouden. Dit is ultieme 'light'-muziek. Licht van toon én verteerbaar, maar wel met van elk genre een mespuntje zout erin. Psychedelische fluitjes kwetteren, om daarna weer plaats te maken voor een stukje vocoder of een wahwah-lickje. Bepaald niet onvergetelijk, maar hier al een week onverslijtbaar.
mij=City Slang / Konkurrent
4 reacties