Spock's Beard – Brief Nocturnes And Dreamless Sleep

Als een oerbandlid zegt dat de nieuwe zanger klinkt alsof hij al jaren in de band zit denk ik – cynicus – meteen 'promopraatje!'. En toch heeft Spock's Beard-bassist Dave Meros, die de uitspraak deed, volstrekt gelijk. Brief Nocturnes And Dreamless Sleep is de eerste plaat voor Ted Leonard (Enchant, Affector), maar zo klinkt het niet. Eerlijk gezegd had ik dat niet verwacht. Ted Leonard heeft een wat hogere en wat minder karakteristieke stem dan zijn voorgangers Nick d'Virgilio en Neal Morse, maar compenseert dat met meer bereik en technisch betere zang. Tegelijkertijd zitten er verschillende zangpartijen tussen die ook zijn voorgangers zo hadden kunnen zingen. Ook al is drummer/songschrijver/frontman d'Virgilio verdwenen, Spock's Beard is nog steeds volstrekt herkenbaar als Spock's Beard. Daarbij helpt het ook dat er onderdelen terugkomen, zoals het vervolg op SB's “Thoughts” en Neal Morse's “Thoughts Part 5”, namelijk de Gentle Giant-achtige counterpoint harmonieën in – jawel – 'Afterthoughts'. Nog steeds is Spock's Beard in staat prog en gerontorock te mengen in wat uiteindelijk ongewoon toegankelijke prog wordt. Dat drummer Jimmy Keegan in de band zou passen was na tien jaar als tourdrummer al duidelijk, maar wat wel verrast is dat Ted Leonard als componist met “Submerged” (eerder verschenen op zijn solo-album) en “Hiding Out” twee songs aanlevert die al volstrekt als Spock's Beard klinken. “Hiding Out” is zelfs de opener, traditioneel een zeldzaam catchy nummer. Er zijn ook externe songschrijvers aangetrokken. Nou ja, extern, Neal Morse, Stan Ausmus en vooral John Boegehold – die het album samen met Alan Morse en Rich Mouser produceerde – hebben alledrie al een uitgebreide geschiedenis met Spock's Beard. Mijn favorieten zijn het eerder genoemde “Hiding Out”, met prachtig baswerk van Meros, en “Something Very Strange”, met een verslavend mooi gezongen refrein. Maar gezien de variatie en het niveau zal er van dit album niet een eenduidige fan favorite overblijven. Fans kunnen gerust zijn: Spock's Beard maakt geen dramatische ommezwaai, het is dezelfde band, met een (iets) andere zanger. Alle anderen moeten Spock's Beard weer eens een kans geven, want de twee nieuwe bandleden lijken voor hernieuwde energie gezorgd te hebben. Hoe goed X ook was, met dit album heeft de band een nieuwe stap gezet zonder de klassieke sound overboord te gooien. Brief Nocturnes en Dreamless Sleep is als enkele cd (zeven tracks) en 2-cd Special Edition (drie heerlijke bonustracks en een remix) te krijgen, alsmede – alleen via de website – een Deluxe Edition met nóg een bonustrack. Dat laatste omdat Spock's Beard weliswaar weer terug is op het oude InsideOut-nest, maar Brief Nocturnes And Dreamless Sleep weer – en met gemak – vooraf gefinancierd is door de fans. En ik kan me niet voorstellen dat er daarvan zelfs maar eentje teleurgesteld is.

mij=InsideOut